ميدان آزادی تهران جزو ۱۰ ميدان مشهور جهان در اعتراض های مردمی

ميدان آزادی تهران جزو ۱۰ ميدان مشهور جهان در اعتراض های مردمی

عکس از: ASSOCIATED PRESS

تايم زيرعنوان "۱۰ميدان و محل مشهور در اعتراض ها" با اين يادآوری که ميدان تحرير در قاهره در دو هفته گذشته مملو از مصری های خواستار پايان بخشيدن به حکومت حسنی مبارک بوده است، از۹ميدان ديگری نام می برد که صحنه اعتراض ها و تظاهرات منجر به وقوع انقلاب ها و دگرگونی های عمده سياسی در نفاط مختلف جهان بوده اند، و ميدان آزادی در تهران نيز جزو آنهاست.

تايم می نويسد ميدان آزادی صحنه حضور دو جنبش اعتراضی مهم در ايران بوده است. در سال ۱۹۷۹ هزاران ايرانی برای اعتراض هائی متعدد که درغايت به سقوط شاه منجر شد در اين ميدان جمع می شدند. قريب ۳۰ سال بعد همين ميدان مملو از نسلی ديگر از ايرانی هائی شد که اين بار در تلاش راه انداختن انقلابی ديگر برای سرنگون سازی رژيمی بودند که زمانی انقلابی محسوب می شد، و اکنون به يک رژيم خودکامه مذهبی مبدل شده است. دولت ايران، که محمود احمدی نژاد رئيس جمهوری آن از ديدگاه بسياری از ناظران برنده انتخاباتی آلوده به تقلب در سال ۲۰۰۹ بود، تظاهرات اعتراضی اين نسل را سرکوب و خاموش ساخته است. ميدان آزادی از آن پس گاه صحنه عمليات کوچک ترضد دولتی، و گاه محل تجمع طرفداران دولت در آئين های مرتبط با وقايع انقلاب بوده است.

۸ ميدان و محل های ديگری که علاوه بر ميدان تحريرقاهره و ميدان آزادی تهران در فهرست تايم از آن ها نام برده شده است، عبارتند از:

ميدان تيانانمن (Tiananmen) در پکن، صحنه تظاهرات چند هفته ای دانشجويان خواستار اصلاحات دمکراتيک در چين کمونيست، که روز چهارم ژوئن ۱۹۸۹ با حمله تانک ها و سربازان دولت سرکوب شد.

ميدان ونچسلاس (Wenceslas) در پراگ که درسال ۱۹۸۹ صحنه تجمع صدها هزار نفر مردم خواستار سرنگونی حزب حاکم کمونيست چکسلواکی بود، و انقلاب موسوم به انقلاب مخملی را در پی داشت. همين ميدان ميدان بيست سال قبل از آن نيز باره صحنه تظاهرات ضد شوروی بود، که خودسوزی يک مرد معترض به حمله سال ۱۹۶۸ شوروی به چکسلواکی سرآغاز آن محسوب می شود.

زندان باستيل در پاريس که ديگر وجود ندارد، اما نام آن همواره با انقلاب ۱۴ ژوئيه ۱۷۹۸ فرانسه همراه است.

ميدان مرکزی محله Tlatelolco در مکزيکوسيتی، صحنه حمله سربازان و پليس به دانشجويان معترض در آستانه مسابقات المپيک سال ۱۹۶۸، که هنوز هم پس از گذشت بيش از ۴۰ سال شمار تلفات آن در پرده ای ار ابهام باقی مانده است.

ميدان سنت پيترزبورگ که بارها صحنه تظاهرات اعتراضی منجر به انقلاب بلشويکی سال ۱۹۱۷ در روسيه بود.

ميدان ترافالگار در لندن که در قرن نوزدهم بارها هم صحنه تجمع لندنی ها در آئين های جشن و سرور و هم محل برگزاری اعتراض های منجر به خشونت بوده است.

ميدان استقلال در کی يف، محل تظاهرات منجربه انقلاب موسوم به انقلاب نارنجی سال ۲۰۰۴ در اوکراين.

ميدان يونيون در نيويورک که در سال ۱۸۶۱ صحنه تجمع جمعيتی ۱۰۰ هزار نفری در پشتيبانی از دولت در وقايع منجر به شروع جنگ داخلی در آمريکا بود. همين ميدان در پی حملات تروريستی يازدهم سپتامبر به نيويورک در دهه اخير بارها صحنه گردهم آئی نيويورکی ها برای ادای احترام به قربانيان آن حملات بوده است.