چهره های برجسته فوتبال آلمان سپ مایر

سپ مایر، موفق‌ترین دروازه‌ بان تاریخ فوتبال آلمان







یوزف مایر که فوتبال¬دوستان او را به نام «سپ مایر» می‌شناسند، نام‌آورترین و موفق‌ترین دروازه‌بانی است که تاریخ این ورزش در آلمان به خود دیده است. او که سال‌ها محافظ دروازه‌ی تیم ملی فوتبال آلمان و باشگاه بایرن مونیخ بود، در دوره‌ی شانزده ساله‌ی فعالیت ورزشی حرفه‌ای خود، به تمامی افتخارهایی که یک بازیکن فوتبال می‌تواند به آن‌ها دست یابد، دست یافت.

سپ مایر در تاریخ ۲۸ فوریه­ی ۱۹۴۴ در شهر «متن» واقع در ایالت باواریای آلمان چشم به جهان گشود. در هشت سالگی شروع به بازی فوتبال کرد. نخست در خط حمله بازی می­کرد و حتا یکبار در نوجوانی آقای گل مسابقات محلی شد.

چهارده ساله بود که در بازی نهایی مسابقات جوانان، با تیم خود «اس.فاو. هار» در مقابل تیم جوانان بایرن مونیخ قرار گرفت. در آن بازی، دروازه­بان اصلی تیم او به دلیل آسیب­دیدگی نتوانست حضور یابد و مربی تیم به ناچار سپ مایر را درون دروازه جای داد.

مایر جوان و بی­تجربه اگر چه نتوانست از شکست ۱۲ بر صفر تیم خود در مقابل تیم جوانان بایرن مونیخ جلوگیری کند، اما در آن بازی با پرش­های شگفت­­انگیز و حرکات دلیرانه توانست مانع از شکست سنگین­تر تیم خود شود. بی­دلیل نبود که در همان بازی مورد توجه مربی تیم بایرن مونیخ قرار گرفت و وی به او پیشنهاد پیوستن به این تیم را کرد.

سپ مایر در آن زمان این پیشنهاد را رد کرد و در تیم خود ماند تا همچنان در خط حمله بازی کند. اما هر چه بیشتر می­گذشت، مربی تیمش از او بیشتر به عنوان دروازه­بان استفاده می­کرد. سرانجام در سال ۱۹۵۹ به مونیخ رفت. تنها یکسال پس از آن، از طرف «هلموت شون» مربی نامدار آلمانی، برای بازی در تیم ملی فوتبال جوانان آلمان فراخوانده شد. مایر روی­هم ۱۴ بازی برای این تیم انجام داد و از آن میان تنها یکبار درون دروازه جای نگرفت.

سپ مایر در سال ۱۹۶۴ دروازه­بان ثابت تیم بایرن مونیخ و جزوی از محور اسطوره­ای «مایر ـ بکن‌باوئر ـ مولر» شد. با همین بازیکنان بود که باشگاه بایرن مونیخ به دسته­ی اول صعود کرد. پس از آن این باشگاه سیر صعودی بی­وقفه­ی خود را در گستره­ی ملی و بعدها در سطح اروپا آغاز کرد.

در پی آن، سپ مایر به تیم ملی فوتبال آلمان دعوت شد و نخستین بازی خود را به عنوان دروازه­بان این تیم در سال ۱۹۶۶ در دوبلین مقابل ایرلند انجام داد. در آن بازی آلمان با نتیجه­ی چهار بر صفر حریف خود را درهم ­کوبید.

مایر در همان سال، در مسابقات جام جهانی فوتبال در لندن، همراه تیم ملی فوتبال آلمان بود، اگر چه به عنوان دروازه­بان ذخیره.

آلمان در رقابت­های آن دوره، در بازی نهایی در استادیوم ویمبلی و در نتیجه­ی یک گل جنجالی، مقابل تیم ملی فوتبال انگلستان شکست خورد و به مقام دوم رسید.

پس از آن دوره از مسابقات، عصر طلایی سپ مایر آغاز شد. او تدریجا با جاگیری­های تیزبینانه، واکنش­های سریع، شیرجه­های شگفت­انگیز، پرش­های تماشایی و حرکات ناگهانی و غیرقابل پیش­بینی، به دروازه­بان شماره­ی یک و بی­چون­وچرای آلمان تبدیل شد. دیگر همگان با اشاره به دهستان زادگاه او، از «گربه­ی آنتسینگ» سخن می­گفتند.

مایر در بازی­های جام جهانی مکزیک در سال ۱۹۷۰ دروازه­بان شماره­ی یک آلمان بود. آلمان در آن دوره از مسابقات در دیدار یک چهارم نهایی در مقابل انگلستان با نتیجه­ی سه بر دو پیروز شد، اما در بازی نیمه­نهایی در مقابل تیم ملی فوتبال ایتالیا (در بازی قرن) با نتیجه­ی چهار بر سه شکست خورد و در پایان پس از برزیل و ایتالیا به مقام سوم بسنده کرد. اگر چه این برای مایر افتخار کوچکی نبود، اما دریافت شش گل در آن دو بازی تاریخی، بسیاری از کارشناسان فوتبال را به این نتیجه رساند که اگر چه تیم ملی آلمان دارای یک دروازه­بان خوب است، اما این دروازه­بان هنوز در اندازه­های جهانی نیست.

هلموت شون مربی تیم ملی فوتبال آلمان، بی­توجه به منتقدان، همچنان به سپ مایر اعتماد کرد و او نیز در سال­های بعد شایستگی کامل خود را نشان داد و منتقدان را خاموش ساخت. مایر در سال ۱۹۷۲ با تیم ملی فوتبال آلمان در بلژیک به مقام قهرمانی جام ملت­های اروپا رسید و دو سال بعد در مسابقات جام جهانی فوتبال در آلمان قهرمان جهان شد. مایر را در این دوره، یکی از بزرگ­ترین و موفق­ترین دروازه­بانان جهان لقب دادند.

فرانتس بکن­باوئر «قیصر» فوتبال آلمان، مایر را با فاصله­ی زیاد نسبت به دیگران، بهترین دروازه­بان تاریخ فوتبال آلمان می­داند. در ستایش او می­گفتند: هر گلی که وارد دروازه­ی مایر شود، غیرقابل مهار بوده است!

از ویژگی­های مایر، تمرینات غیرعادی او بود. برای نمونه مرغی را در میدان وسیع فوتبال رها می‌ساخت و سپس با شیرجه­های تماشایی تلاش می­کرد پرنده را به چنگ آورد! در انتقاد از قصور بازیکنان خودی صریح بود. حتا زمانی که بکن­باوئر، بازیکن استثنایی هم­باشگاهی او در دو بازی پی درپی، اشتباها دو گل وارد دروازه­ی خودی کرد، مایر از مربی تیم خواسته بود که یکی از مدافعان تیم را مامور کنترل «قیصر بکن­باوئر» کند تا او دوباره به تیم خودی گل نزند!

مایر خیال داشت تا چهل­سالگی درون دروازه بایستد و به رکورد ۱۰۰ بازی برای تیم ملی دست یابد، اما در سال ۱۹۷۹ بر اثر یک حادثه­ی سنگین رانندگی که به آسیب­دیدگی شدید او منجر گردید، به فعالیت خود در میدان­های ورزشی پایان داد. با این حال وی هنوز از فوتبال دل نکنده و امروز نیز مربی دروازه­بانان باشگاه بایرن مونیخ است.

افتخارات زیادی در کارنامه­ی ورزشی سپ مایر ثبت شده است. وی علاوه بر قهرمانی جهان و اروپا، چهار بار با بایرن مونیخ قهرمان آلمان، سه بار قهرمان باشگاه­های اروپا و یک بار قهرمان باشگاه­های جهان شد. مایر سه بار به عنوان بهترین بازیکن آلمان انتخاب گردید و افزون بر آن، کارشناسان فوتبال او را به عنوان بهترین دروازه­بان تاریخ فوتبال آلمان برگزیدند.

نام سپ مایر از طرف فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا)، در رده­بندی بهترین دروازه­بانان تاریخ فوتبال جهان، پس از لئویاشین دروازه­بان افسانه­ای شوروی، گوردن بنکس گربه­ی چالاک انگلستان و دینو زوف دیوار استوار تیم ملی فوتبال ایتالیا، در جایگاه چهارم قرار گرفته است.