رضا براهنی از فروغ می گوید

رضا براهنی از فروغ می گوید

رضا براهنی

 
‏ خانم فروغ فرخ زاد، در سه کتاب قبلی (اسیر، ‏دیوار و عصیان) بیشتر هوس های زنانه را به نظم ‏می کشید ولی با «تولدی دیگر» به سوی ایجاد ‏تصاویر زنانه از زندگی خصوصی و اوضاع محیط ‏خود گراییده است. و این تصاویر که در بسیاری ‏موارد بکر و عمق و در منتهای پاکی و صافی ‏است، او را به عنوان شاعره ای بی نظیر در شعر ‏فارسی معرفی می کنند.‏
‏«تولدی دیگر» که در نیمه راه عمر شاعر منتشر ‏شده، تولد نخستین است، نه دیگر. جوهر شعری ‏در کتاب های قبلی بسیار کم بود و فرخ زاد به ‏عنوان شاعر با «تولدی دیگر» متولد می شود.‏
فرخ زاد در کتاب جدیدش، برخلاف سه کتاب ‏قبلی، کمتر احساساتی می شود و اغلب خود و ‏اشیا و اشخاص محیطش را حس می کند. ».

مخاطب شعری فروغ فرخ زاد، مثل «نیما» و ‏‏«شاملو»، نخست شاعر است و پس از شاعر، ‏آنهایی که ذهنی شاعرانه دارند. فرخ زاد هرگز ‏مقدمه نمی چیند و به ندرت نتیجه می گیرد. او ‏شعرش را از وسط شروع می کند و گویی در وسط ‏های همان حالت نیز آن را تمام می کند.‏
تصاویر او به طرزی ابلهانه مبالغه آمیز نیستند؛ نه ‏زیاده از حد شفاف هستند تا معمولی به نظر آیند ‏و نه زیاد از اندازه مبهم، تا درک نشده بنمایند. ‏تصاویر و یا تجربیات عاطفی هستند که می توانند ‏به صورت تجربیات عمومی درآیند و یا تجربیاتی ‏هستند با خصوصیات عمومی که موقتاً به او تعلق ‏یافته اند.‏
‏

شعر فروغ فرخ زاد، در «تولدی دیگر» بیش از هر ‏شعر معاصر دیگر، تجربی است و خصوصی؛ به این ‏معنا که فردی تجربیات و تأثرات خود را از زندگی ‏و محیط طبیعت در دامن تصاویر شعری می ریزد. ‏این تجربیات یا متعلق به گذشته ای نسبتاً دور ‏‏(دوران کودکی) هستند و فرخ زاد با درهم ‏آمیختن وتلفیق آن خاطرات شعرش را می سازد؛ ‏و یا مربوط به دوران حرکت از کودکی به سوی ‏بلوغ هستند که فرخ زاد، تصاویری روشن از آن ‏دوران می دهد؛ و یا این که مربوط به زمان حال ‏هستند، وضع کنونی خود شاعر، وضع مردم ‏اطرافش و جهان محیطش. گاهی هر سه حالت در ‏شعر فرخ زاد درهم می آمیزد و بینش عمومی فرخ ‏زاد را به طرزی جامع نسبت به زندگی و اجتماع و ‏سرنوشت و عشق نشان می دهند. ‏

(در شعر فروغ) وزن عروضی تبدیل به آهنگی ‏شده است که اغلب از تقطیع دقیق براساس اوزان ‏فارسی می گریزد و به سوی نوعی سیلان و روانی ‏می گراید. فروغ فرخ زاد تکنیک جدید خود را ‏آنقدر عمیق در ذهن خوانندگان جای داده است ‏که اگر امروز، شعری از او حتی بدون امضای او ‏چاپ شود، منتقد شعر معاصر  می تواند بی درنگ ‏نام او را برزبان براند.
‏

  از کتاب طلا در مس