نامش مترادف است با دهه طلایی موسیقی پاپ ایران .دهه ای که تعدادی از جوانان با فضایی که خودشان در رخدادنش تاثیر گذار بودند ،توانستند کارهای درخشان و ماندگاری را رقم بزنند . کارهایی که امروز و با وجود نزدیک به چهاردهه از ساختنشان برای نسل دهه چهل تا دهه هفتاد همچنان شنیدنی و محبوب است .
فقط کافی است عناوین این ترانه ها را مرور کنید :
"شقایق "،"یاور همیشه مومن"،"نازنین" ،"آهای مردم دنیا" 6،"آینه" ،"چکاوک "و خیلی دیگر از کارهای ماندگار داریوش .
"محتاج" ،"هزار و یک شب" ،"ستاره دنباله دار "تو را نگاه می کنم" ،"خانوم گل"،" گریز" ،"عطر تو" ،" مست چشات "،"گریه نکن" و...از ابی .
"مرهم "،"تو بزرگترین سوالی (پرسش)"، " باران " ، سزاوار " ، شکایت " از گوگوش .
"شانه هایت"،" پادشه خوبان"،"روزای روشن " ، "یارب" از هایده
وخیلی از بهترین کارهای معین مثل "سفر " و "پریچهر" ، " عشق من من و صدا کن " و...
دریک روز تابستانی نهم مردادماه ۱۳۳۴شمسی در کابل افغانستان بدنیا آمده است . خودش معتقد است خیلی خوش شانس است که پدرش هنرمند و موسیقیدان سرشناسی بودکه در رأس موسیقی رادیو افغانستان چهل و پنج سال خدمت کرد . پدرش یکی ازآوازخوانان وآهنگسازان مبتکر بود و در طول دوران حرفه ای فعالیت خود علاوه بر افغانستان به بسیاری از کشورها مسافرت کرد و برنامه هنری اجرا کرد .
پدرش در سال1341 طی سفری به ایران با اجرای آهنگ زیبای "ساربان"، روی شعرسعدی، مخاطبان ایرانی به محبوبیت زیادی رسید و روزنامه کیهان آن روزگار نوشت :«روح سعدی با آهنگ ساربان دوباره زنده شد.»
فرید زلاند درسال ۱۳۴۸شمسی بادردست داشتن بورس تحصیلی از وزارت فرهنگ و هنربه تهران آمد و مشغول تحصیل درهنرستان عالی موسیقی تهران شد.بعداز گذشت یک سال از نوازندگی پیانو به هارمونی آهنگسازی تغیررشته داد.
زلاند شاگرد اساتیدی چون فریدون فرزانه، یوسف زاده، مصطفی پورتراب، مرحوم مرتضی حنانه،مرحومه خانم خسروی بوده است .
در اوایل انقلاب زلاند ابتدا به لندن وکانادا می رود و در نهایت در آمریکا و شهر لس آنجلس مستقر می شود . دراواخر۱۹۸۰ وارد دانشگاه USC لس انجلس دانشکده موسیقی می شود و به مدت دو سال دررشته موسیقی فیلم به تحصیل می پردازد .
فرید زلاند آهنگسازی را درسال۱۳۵۰شمسی و در پانزده سالگی درتهران آغاز می کند و اولین آهنگ های خود را روی ترانه ای از اردلان سرفراز وبا صدای ستار بنام های "بهت" و "غزل" می سازد که با استقبال زیادی مواجه می شود .زلاند آشنایی با اردلان سرفراز در کوچینی را بعد از سفر به ایران دومین شانس بزرگ زندگی خود می داند.
در این گفتگوی نسبتاً مفصل تلاش کردم با زلاند به عنوان یکی از نسل اولی های تأثیر گذار موسیقی پاپ به بررسی و کنکاش بخش های مختلف موسیقی پاپ در گذشته و حال بپردازم تا در نهایت از دل این گفتگو و مرور گوشه هایی از دیدگاه های او ،بخش هایی از معضلات و مشکلات موسیقی پاپ امروز ایران را بررسی کنیم و امیدوارم این گفتگوها را با اهالی موسیقی ادامه دهم و نتیجه کار برای کارشناسان و اهل فن در عارضه یابی موسیقی امروز ایران مؤثر باشد .
شما از یک خانواده هنرمند برخاستید پدرتان "جلیل زلاند" و مادرتان "سارا زلاند" هر دو سال های سال درزمینه موسیقی افغانستان فعال بودند .در ابتدای گپ و گفتمان می خواستم کمی در مورد فعالیت های موسیقیایی پدرومادرتان صحبت کنید.
فرید زلاند: پدرم جلیل زلاند را به نوعی می توان گفت بنیانگذار موسیقی به شکل نو درافغانستان است. مادرم نیز فعالیت هایی درزمینه موسیقی داشت اما این فعالیت ها زیاد قابل توجه نبود چرا که به خاطر ذهنیت بسته آن روزگار امکان فعالیت به صورت زیاد وجود نداشت و حساسیت هایی روی آن وجود داشت . برای همین اندک فعالیت های موسیقیایی مادرم نیز پدر پیش قدم شد .
ارکستر موسیقی افغانستان را اولین بار پدر من تشکیل داد و در آن ارکستر شاگردان زیادی را تربیت کرد.پدرم ،در حیطه خوانندگی در هندوستان به لقب"آواز طلایی"و در ایران و تمام خاورمیانه او را به عنوان استاد مسلم و تأثیر گذار آواز می شناختند و از نظر آهنگسازی، آهنگساز بسیار قابل و فوق العاده ای بود و خوب از این نظربا داشتن چنین پدری ، کودک خوشبختی بودم و درسم را خوب خواندم و بعد برای ادامه تحصیل در رشته موسیقی و درهنرستان موسیقی،درنوجوانی( دوازده سالگی) به ایران آمدم.
در حقیقت می توانم بگویم پدرم باعث شد از دوران کودکی و نوجوانی گوش سپردن به موسیقی را یادبگیرم و به آن علاقمند شوم و مهم تر از همه اینکه کار موسیقی را درست انجام دهم .
برای این که به شما بورس تحصیلی در ایران اعطا بشه، پدرتان تأثیر گذار بودند ؟
خیر. در آن زمان در افغانستان، در یک ارکستر کوچک و به همراه چند نوجوان دیگر فعالیت داشتیم و من حدودا دوازده سال داشتم .در همین مقطع یک پیشنهاد بورسی از دولت ایران و 4 یا 5 پیشنهاد بورسیه از دولت شوروی سابق به دولت افغانستان رسید که متولیان امر خودشان 6 نفر را برای اعطای بورس انتخاب کردند و من نیز خوشبختانه یکی از آن شش نفر بودم و برای تحصیل در رشته موسیقی انتخاب شدم .من اولین نفر بودم که انتخاب شدم و اسمم برای ایران درآمد و برای تحصیل به ایران آمدم و بعد ماندگار شدم و درسم را تمام کردم .
از پنج یا شش نفری که بورس به آنها تعلق گرفت کس دیگری هم در سال های بعد در موسیقی سرشناس شد ؟
زلاند:بله یکی از دوستان هم دروه من الان ارکستربرلین را دراروپا رهبری می کند.
اولین بار در چه سنی آهنگسازی رو شروع کردید و با چه خواننده هایی کار کردید؟
زلاند: با ستار آهنگ "بهت" و "غزل" رو کار کردم و جالبه بدونید که آن موقع 15 سالم بود و با حمایت دوست خوبم اردلان سرفراز این اتفاق مهم میسر شد .
آقای زلاند برادران و خواهران شما،سهیلا و شهلا و وحید هم به صورت حرف های درزمینه موسیقی فعالیت می کنند . سئوالم این است که آیا در زمینه موسیقی افغان و در افغانستان فعالیت می کنند یا این که فقط در امریکا فعالیت می کنند؟
زلاند:خیر .ایشان در امریکا ساکن هستند و در همینجا در زمینه موسیقی فعالیت می کنند و در حال حاضر یک مقداری کم کار شده اند ولی روی هم رفته برنامه ها و کنسرت هایی را برای افغان های مقیم اینجا برگزار می کنند .
ولی آلبوم حرفه ای ندارند آهنگ های قدیمی رو بیشتر بازخوانی می کنند، درسته؟
زلاند: چرا آلبوم دارند. آلبوم جدید وحید برادرم چندین سال پیش به بازار عرضه شد.وحید برادرم خواننده بسیار خوبی است ولی کارش به در روندی قرار ندارد که زندگیش از طریق این مسئله بگذرد.اما برای خواهرم " شهلا " هم چند وقت پیش دو آهنگ ساختم بنام " دخت افغان " و "تمنا".
خودتان هم تا کنون به عنوان خواننده فعالیت کردید؟
من هیچوقت در زندگیم نخواندم، چون خوانندگی کار و دغدغه من نبوده و همیشه دوست داشتم آهنگساز باشم، دوست دارم فقط برای زبان فارسی آهنگسازی کنم و به طور کلی من خودم را مقید به این مسئله تفکیک موسیقی ایرانی و افغانی و تاجیک نمی دانم و برای من زبان فارسی خیلی مهمه.
آقای زلاند شما از موسیقی افغانستان با موسیقی ایران پیوند خوردید و بسیاری از ملودی های افغانی هم وارد موسیقی کردید.آیا فکر می کنید در این کار موفق بودید یا خیر؟
زلاند: به نظر من سئوال شما از بیخ و بن سئوال اشتباه است .من وقتی که به ایران آمدم واسه همین نکته که اشاره کردید، حساسیت هایی وجود داشت حساسیت هایی مثل اینکه ملودی افغانی تو وجود من هست، که هست، اما اگر شما به "شقایق" یا "یاورهمیشه مومن" و کارهای دیگر من دقت کنید متوجه خواهید شد که تمامش در دستگاه های ایرانی ساخته شده است.من بسیار مسئله ایرانی ساختن را رعایت کردم، اما اون مزهایی که در ملودی های من وجود دارد، این چیزی است که به طور ناخواسته وجود دارد، اما شما فکر نکن از سن 12 سالگی می شه موسیقی افغانستان رو وارد ایران کرد.
از آنجایی که فضای موسیقی افغان توی این چند سال یک مقدارباز شده، قصد همکاری با سرزمین پدری ندارید؟
زلاند: من ارتباط موسیقیم فقط از طریق کسانی است که می توانم روی کارشان حساب کنم و اینها هم همانطور که پیشتر گفتم وحید برادرم و شهلا خواهرم هستند.خواننده هایی که امروز در موسیقی افغانی فعال هستند و آنها را می شناسم ،پیش زمینه هایی دارند زیاد برایم خوشایند نیست، از من چندین بار تقاضا شد که به افغانستان بروم اما با وضعیتی که افغانستان داره این کار میسر نیست.شما می دانید در افغانستان وضعیتی پیش آمده که دنیا به آنجا کمک می کند و متآسفانه کمک ها آنجایی که باید برسد، نمی رسد، و مردمی بسیار گرفتار ومحتاج هستند و فکر نمی کنم که موسیقی در حال حاضر به درشان بخورد و کارایی داشته باشد .اما اگر خواننده درستی باشد، چرا کار نمی کنم، همین چند وقت پیش خواننده ای تاجیک به نام "صدرالدین" پیش من آمد و گفت من دلم میخواهد از شما آهنگی برای خواندن داشته باشم و شرایط همکاری میسر شد و در نهایت من آهنگی به او دادم .
مثلاً چرا با خواننده ای مثل "فرهاد دریا" کار نمی کنید که بین افغان ها خواننده مشهوری است ؟
زلاند: من نسبت به ایشان و موسیقیشون آشنایی ندارم .
آقای زلاند شما در امریکا در رشته آهنگسازی فیلم تحصیل کردید .آیا تاکنون در حوزه ساخت موسیقی فیلم فعالیت داشتید یا خیر؟
متأسفانه هیچوقت فرصتی پیش نیامد که برای فیلمی آهنگ بسازم.بسیار زیاد علاقمند به این کار هستم و از کارگردانان ایرانی هم که باهاشون ارتباط دارم،پیشنهاداتی دارم .
تا به حال و در مجموع در طول این چند دهه کاری ، چند آهنگ ساخته اید ؟
من حدود 200 تا آهنگ در این چند دهه ساخته ام و می توانم با قاطعیت و جرئت بگویم ، 70درصدشان موفق بوده و اون 30 درصد مابقی هم مورد پسند مردم قرار گرفته بوده و در زمان خودش شنیده شده است اما من سعی می کنم در مورد گوش مردم واقع بین باشم .
به نظر شما ترانه در آهنگسازی چقدر موثراست؟ آیا شما باید از نظر روحی با ترانه ارتباط برقرار کنید که آهنگ بسازید یا نه، با هر ترانه ای این قابلیت و قدرت را دارید که آهنگ بسازید؟
زلاند:من تا با ترانه رابطه برقرار نکنم نمی توانم رویش آهنگ بسازم . داستان کوچکی را برایتان تعریف کنم: یادم است زمانی روی شعری کار می کردم و با خودم کلنجار می رفتم و حواسم نبود یک دفعه دیدم پدرم پشتم ایستاده و گفت: «چکار می کنی؟» گفتم: «دارم رو این شعر کار می کنم و می خواهم برایش آهنگ بسازم.» پدرم گفت:« شما آهنگ نمی سازی، شما دارید با این شعر دعوا می کنید.»
بعد بهم گفت که:« بابا جان به عنوان یک آهنگساز وقتی که شعری را می گیری باید احساس کنی که خودت آن را سروده ای، وقتی احساس کردی که خودت گفتی و توی اتمسفر شعر قرار گرفتی و کاملا احساس کردی که اگر قرار بود شاعر باشی این شعر را دقیقا همینگونه می سرودی و در واقع احساس کردی که ترانه و شعر مال خودت هست آنوقت روی آن کار کن .این کار باعث می شود که خواننده هم روی آهنگ تو با همین حس و حال کار کند و در نهایت نتیجه کار شنیدنی شود و مقبول . »
بنابراین من تا با شعر و ترانه ایی ارتباط برقرارنکنم نمی توانم روی آن کار کنم . بیشتر آهنگ های من روی ترانه هایی بوده که کاملا با آنها ارتباط برقرار کردم وبسیار به ندرت و کم بوده که روی آهنگ ساخته شده از من کسی ترانه ای بگوید .
شما با خیلی از خواننده های ایرانی فعالیت و همکاری داشتید به نظر خودتان بهترین همکاری را با کدام خواننده ایرانی داشتنید ؟
من بهترین کارهایم را با خیلی از خوانندگان ارائه کرده ام که اتفاقا از نظر مردم جزو بهترین کارهایشان بود . کارهای خوبی با داریوش،هایده ،معین،گوگوش و ابی داشتم .در مجموع من فکر می کنم یک آهنگساز، باید خیاط خوبی باشد یعنی لباس یا در حقیقت آهنگ را متناسب با شخصیت صدای خواننده و کلاً شخصیت وجودی خواننده بدوزد و البته و صد البته دقیق هم بدوزد.اگر این اتفاق بیفتد خود به خود کار ماندگار می شود اما اگر به هر دلیلی این لباس گشاد یا تنگ باشه ، تکلیف روشنه.با علم به همین نکته است که فرضا من برای معین "برای دیدن تو از حادثه ها گذشتم،" یا مثلاً "پریچه"را ساختم و برای هایده "پادشه خوبان"یا "روزهای روشن" را.اما مثلاً وقتی سراغ کار با ابی ، گوگوش یا داریوش می روم خود به خود،کار پاپ تر می شود یا مثلاً شما اگر نگاه کنید من آهنگی ایرانی مثل "شانه هایت" را برای کس دیگری مثل گوگوش نساختم، برای ابی هم چنین آهنگی نساختم .
این بر می گرده به کاراکتر خواننده ؟
آهنگسازهایی که آهنگ می سازند و مثل سبد پرتقال می گذارند جلوی خواننده و می گویند کدامشان را انتخاب می کنید، دستفروشی بیش نیستند. آهنگساز باید بسازد، به صورتی که خواننده بتواند به خوبی از اجرای آن بر بیاید، من وقتی که آهنگی بسازم، اگر آهنگی قرار باشد تقاضا شود و یا خواننده ای از من تقاضا می کند که آهنگ می خواهم یا آلبوم می خواهم، ابتدا صدایش را می شنوم و بر اساس کاراکترش آهنگ می سازم و دیگر ایشان به من نمی گوید چی بساز.
بعضی اوقات می گویند، خواننده ها انتخاب خوبی داشتند. نه این انتخاب اینها نیست، همیشه انتخاب کار آهنگسازهایی مثل مرحوم واروژان، مرحوم بابک بیات خدابیامرز بوده که نتیجه کار موسیقی های شنیدنی از کار درامده و نه خواننده .من شوخی با این کار ندارم. همین چند وقت پیش دیدیدیم آقایی که برنامه ای به نام "زیر ذره بین" درست می کند،برنامه بامزه ای نشان داد. او در این برنامه کار یک سری آهنگسازهای جوان را نشان داد و یکی یکی کارهایشان را گذاشت و نشان داد که از یونانی، ترکی، روسی و کلاً از هر جایی که دلشان خواسته، ملودی ها را برداشته اند و مثلا آهنگ ساخته اند و حتی یک نقطه را این ور و آن ور نکرده اند که حالا پیش خودمان بگوییم که مثلا یک نوآوری به خرج داده اند.
آقای زلاند در این پانزده سال اخیر آهنگ های طلایی و جاودانه دهه 50 و 60 را که تو ذهن خیلی ها ماندگار شد را دیگر نمی شنویم. به نظر شما مشکل در ترانه است یا خواننده یا آهنگساز؟
این سئوال شما سئوالی است که اگه 10 یا 15 سال دیگه هم بپرسید خواهید گفت چر این آهنگ هایی که امروز تولید می شوند را دیگر نمی شنویم.
از کسایی که کارشون درسته، 15 سال دیگه شما باز می پرسید و مثال می زنید چرا چیزی مثل فلان آهنگ تولید نمی شود . کار وقتی تاریخ مصرف نداشته باشد، خود به خود ماندگار می شود.
من مثلاً راجع به خودم می گویم، من مثلاً کارایی در این پانزده سال اخیر انجام دادم که به نظر خودم و خیلی از مخاطبان موسیقی، کارهای بسیار خوبی بودو در مورد خودم مثلاً 15 سال دیگه شما خواهید گفت که فرید زلاند شما چرا آهنگی مثل"چکاوک"یا " آواز پری ها" یا "نترسون"یا "تقویم" ، " سزاوار" ، "شب بی من " و ... رو کار نمی کنید .
زمان همه چیز را مشخص می کند . شما در حال حاضر نمی توانید تشخیص بدهید که این برهه از زمان کار ماندگار است یا خیر و گوش ها باید بازتر بشه و اینها رو بشنوه و بیشتر تحقیق کنه.
کارترانه سراهای امروز را چطور میبینید؟ از لحاظ کیفیت، در چه حدی هستند؟ به خصوص ترانهسرای جوانی که تو چند سال اخیر فعالیت دارند و حتی با خوانندگان بزرگ ساکن خارج از کشور هم همکاری می کنند؟
زلاند: بله یک سری ترانه سراهای جوان اخیرا کارهای خوبی را ارائه داده اند که به نظرم جرقه های خوبی است و اخیرا کارهایی را می شنوم که دوست دارم اما به نظرم اکثر ترانه سراهای جوان سعی می کنند همچنان از روی بغل دستی خود یا گذشتگان نگاه کنند یا از روی کار یکدیگر .برای اینکه موضوع روشن شود سعی می کنم مثالی بزنم اگر در حال حاظر هشتاد در صد ترانه هایی که از داخل ایران به هر نحوی منتشر می شوند را کنار هم بگذارید فکر می کنید که ترانه سرای هر هشتاد درصد ، یک نفر است در صورتی که هر کدام آنها یک ترانه سرا دارد که بدون در نظر گرفتن فاکتور های منحصر به خود و تنها با نگاه کردن به دست بغل دستی خود ترانه ای را نوشته . در اکثر این ترانه ها کلمه ها نماینده ارزش مفهومی خود نیستند و تنها با یک انشا طرف هستید که با داشتن وزن و قافیه قرار است ترانه باشند .
بگذارید مثالی بزنم .در سال ها قبل دوست عزیزم "شهیار قنبری" ترانه ای بنام "کولی" نوشت و در آن ترانه از کلمه " گیتار" استفاده کرد که با توجه به موتیف کلی ترانه عملا این کلمه در رابطه تنگاتنگ بود اما بعد از آن هزار ترانه دیگر منتشر شد که انواع و اقسام ساز ها به آن راه پیدا کرده بود بی آنکه هیچ ارتباطی به اصل ترانه داشته باشد و یا هزارن مثال دیگر!
خوب مشکل کار را در کجا می بینید ؟در محتوایی که ترانه سرا برای کار انتخاب می کند یا در تقلید ؟
زلاند :من اعتقاد دارم ترانه سرا نباید به بغل دستش نگاه کند و سعی کند از روی او بنویسد.ترانه سرا باید از چکیده مغز خودش کار را خلق کند .یک نکته مهم دیگر اینکه ترانه سرا ابتدا باید شاعر باشد تا بتواند با نگاه شاعرانه خودش ترانه ای رو خلق کنه که نماینده ادبیات و نگاهی عمیق به جهان خودش باشه .
و اما این محیط و جو بینابینی که الان من میبینم یه مقدار ببخشید من کلمه رو استفاده می کنم، رواج "هوچیگری"است که متاسفانه بین اهالی موسیقی و از جمله ترانه سراها به شدت در حال گسترش است و از دل این اتفاق نفی یکدیگر و حرف های پشت سر و کدورت بوجود می آید و در حقیقت حاشیه بیشتر از متن شده و اهالی موسیقی بیشتر از اینکه به کار خودبپردازند بیشتر در حاشیه می روند .
آهنگی که شما می خوانید یا می سازید یا ترانه ایی که می سرایید به خودت مربوطه، هیچکس به شما نمی تواند بگوید تو الان این کار را خراب کن یا خوب کن! و در نهایت هم مردم تصمیم می گیرند این ترانه را گوش کنند یا خیر نه من، نه شما، نه کس دیگه ایی.
مردم خوب می دانند کی ترانه ای را گوش کنند و زیر لب زمزمه کنند و چه کسی را تشویق کنند، بله ترانه هایی هستند که مثلا می گویند "تو که چشمات خیلی قشنگه!" ، اما خوب مردم از این کارخوششان آمده و در مقابل با نگاه و بینش من همخوانی نداره و من فکر می کنم این کارها ،چیزهایی است که یک مدت میآید و زود فراموش می شود و ماندگار نیست، مثل یک علف یا سبزهای است که در کنار گلها، سبز میشود، اما با یک سرما و گرما از بین میرود. اینجور کارها یک مدتی معروفی می شوند و زود هم می روند.
ما خواننده هایی داریم که ترانه های زیادی رو خواندن اما با همان خواندن اول و سال های اول خوانندگیشان معروف و مشهور شدن و در اذهان باقی ماندند.مثال می زنم. من این شخص رو خیلی دوستش دارم، خواننده بسیار خوبی است.خوب ایران هم آمده :آقای حبیب و ترانه "من مرد تنهای شبم" .همه حبیب را به اسم این ترانه می شناسند .
همکاری بین ترانه سرایان داخلی و با آهنگسازان و خواننده های خارج از کشور چگونه شکل گرفت؟
زلاند:ببینید تصور نکنید که این اتفاق یکسویه است . مسئله ای که الان و در چند سال اخیر با آن مواجهیم این است که کسانی ترانه می گویند برای این طرف و عده ای هم بر عکس از این طرف برای داخل کشور کار می فرستند بنابراین فکر نکنید که جریان همکاری ترانه سرایان و آهنگسازان یک طرفه است بلکه طبق تقاضا در بازار یک جریان دو طرفه بین داخل و خارج از کشور وجود داره( و البته تر من به شدت مخالف این نحوه مرز بندی و تقسیم اراضی هستم ! ).حالا گرفتاری اونجا درست میشه که این همکاری بدون رعایت قواعد و اصول حرفه ای صورت می گیره .مثلاٌ می بینیم که یکی شعری مجانی میدهد به فلان خواننده ساکن خارج از کشور آن هم با هزار اصرار و التماس و بعد از مدتی خودش طلبکار می شود و در نهایت بین آهنگساز و خواننده و ترانه سرا یک کدورت ایجاد می شود.
شاید در ابتدا صورت مسئله جور باشه و همه چیز به هم بخوره، ترانه سرا می خواد معروف بشه ،خواننده می خواهد ترانه مجانی بگیره اما یه چیزی این وسط رعایت نمیشه و اون هم، اصول حرفه ای کاره و نتیجه اینکه اینجور همکاری ها زیاد دوام نمیاره. ترانه سراهایی در داخل کشور هستند که آنجا کارهای خوبی را انجام می دهند و با رعایت اصول حرفه ای کار می کنند برای مثال آقای "کوروش سمیعی" یک ترانه ای برای فرستاد با عنوان "شب بی من بودنت خوش" من این ترانه را بسیار دوست داشتم و با آن ارتباط برقرار کردم و گوگوش هم این ترانه را خواند و به اعتقاد من از کارهای بسیار خوب خانم گوگوش در آلبوم "حجم سبز"هست . تا جایی که خبر دارم این ترانه سرا تازه گی از ایران خارج شده تا جایی تو اروپا زندگی کنه .
در نهایت شما برای ترانه سرایان و آهنگسازان جوان چه توصیه ای دارید ؟
زلاند:حرف آخر در مورد این سئوال اینکه نصیحت من به ترانه سراها و آهنگسازان به عنوان کسی که یک پیراهن در این کار بیشتر پاره کرده، این است که شما بغلدستیتان را نگاه نکنید، و سعی کنید در کار امضای خودتان را پیدا کنید و اگر اینگونه باشد آنموقع ترانه سرایی حرفه ای و درست هستید .شما باید سعی کنید کار خودتان را بکنید و به کس دیگه ای کاری نداشته باشید این دشمنی ها و این داستان ها را هم فراموش کنید، و بپردازید به کاری و چیزی که بتوانید مردم را از هنر ناب خودتان سیراب کنید.
زولاند و اردلان سرفراز
زلاند: هرکس رنگ و بوی خودش را دارد .باید به این مساله به صورت واقع بینانه ای نگاه کرد . شما مطمئن باشید که " شهیار قنبری" دیگری به وجود نخواهد آمد، "ایرج جنتی عطایی" دیگری و "اردلان سرفراز" دیگری نیز به وجود نخواهد آمد، حتی ترانه سراهای امروزی که در ایران کار می کنند و نسبتاً موفقندهم همینطور .بعدها نظیر آنهاهم نخواهد آمد. هرکس رنگ و بوی خودش را دارد.
ما در کار پس از سال ها مشقت و زحمت حالا می توانیم مدعی باشیم که امضای خودمان را پیدا کرده ایم. خوب وقتی که من امضای خودم رو پیدا کردم باید فقط با خودم مقایسه بشوم. حالا اگر یک نفر بخواهد شعر من را، آهنگ من را نقد کند یا راجع به آن نظری بدهد و حرفی بزند، نظر شخصی اش را گفته.
حالا ما اغلب آدمهایی هستیم که نقدپذیر نیستیم. اگه یه نفر بیاد بگوید: "آقا شما آهنگتان خوب نبوده"، من احتمالا باید بگویم : "آقا این چه حرفی است که میزنید من چنین و چنان هستم ."
من معتقدم اگر واقعبینانه و باصداقت و از در محبت و راستی،با یکدیگر برخورد کنیم خیلی بهتر است، اگر انتقادی هم داریم ،مستقیم و شفاف و بدون هرگونه پیچاندن بگوییم.مثلا ممکنه یک نفر بیاد و به من بگه آقای فرید زلاند آهنگی که ساختی، آهنگ خوبی نبوده، من میگویم: این نظر شما بسیار برام مهمه، اما تو خلوت خودم راجع به نظر شما باید فکر کنم. که اگر شما درست می گویید خودم رو اصطلاح کنم و اگر شما درست نمی گویید به راه خودم ادامه خواهم داد.و در نهایت تصمیم گیرنده آخر من هستم، شما نیستید .هر هنرمندی که کار می کنه ، به کارش اعتقاد داره.
من از سازندگی شخصی و بر اساس توانمندی صحبت می کنم و به این نکته اعتقاد ندارم که فلانی می تواند، ایرج جنتی فردا بشود.معلومه که نمی تواند ایرج جنتی شود اما می تواند قلم و کاغذ به دست بگیرد، خودش باشد .
وضعیت تولید آلبوم های موسیقی در خارج از کشور به چه صورتی است ؟آیا این کار آنجا رونق دارد ؟
موسیقی در حال سقوط است، در جایی که شما از یک آلبوم تولید شده هزارنسخه را هم نمی توانی بفروشی دخل و خرج نمی خواند .
شما قرار نیست بیایید با هزینه های سنگین استودیویی تنظیم و موزیسین و ترانه سرا و آهنگ ساز که وقتی همه را جمع کنید، رقم سنگینی می شود،آلبومی تولید کنید و به بازار عرضه کنید و کسی آن را نخرد .
آقای زلاند شما سال ها خودتان توی یکی از شرکت های موسیقی فعالیت داشتید .با این توضیحاتی که دادید می خواهم ببینم که فعالیت های چند تا شرکت محدودی که در خارج از کشور در در زمینه موسیقی فعالیت میکنند چطوربوده وچگونه تا کنون دوام آورده اند چون به قول شما هزینه های تولید و آمار کم فروش با هم هماهنگ نیست؟
زلاند:اون شرکتی که می گویید من در آن فعالیت می کردم، مربوط به سال ها پیش است و الان مدت ها است که بسته شده ولی با همان اسم و رسم از طریق دیگری مشغول فعالیت است . بله من آهنگ را می سازم ،شاعر هم شعرش را می گوید، تا به دست شما برسد به هزینه زیادی احتیاج دارد. این شکست آلبوم ها هم بخش زیادی اش به خود ما بر می گردد و اینکه ما هنوز اخلاق این را پیدا نکرده ایم و ما نمی توانیم یک سیدی اصل و اورجینال را با 10-12 یا 14 دلار بخریم و استدلالمان هم این است که ما از این آلبوم فقط دو سه تا اهنگ را دوست داریم .اما خوب این را هم رعایت نمی کنیم. ما الان امکان این را داریم که از طریق سایت "آی تونز" هر آهنگی را که دوست داریم به قیمت 99سنت بخریم اما همین کار را هم نمی کنیم و سعی می کنیم از سایت های مختلف و بدون رعایت مالکیت معنوی کار را دانلود کنیم و نتیجه این می شود که دخل و خرج موسیقی از راه تولید آلبوم نمی خواند و خیلی از خواننده های مطرح ما فاصله ارائه آلبوم هایشان بیشتر و بیشتر می شود چون واقعا صرف نمی کند .
شرکتهای تولید موسیقی در این دو، سه سال اخیر وارد فعالیت کنسرت گذاری و تولید کلیپ و آلبوم با دریافت هزینه و اینجور چیزها شدند، به نظر شما این راهکار خوبی برای دوام و بقا در این بازار است ؟
زلاند: بله می دانم البته این مورد که می گویید چند نفری بیشتر نیستند .مثلاً من شرکت "ترانه" را ندیدم بیاید کنسرت بگذارد، شرکت "کلتکس" را ندیدم که کنسرت اجرا کند حتی شرکت "آونگ" سابق که من حدود 10 سال است از آن جدا شده ام نیز این کار را نمی کرد ولی حالا در این اوضاع وارد این حوزه هم شده اند و در کنار تولید آلبوم برای خوانندگان داخلی ،وارد مارکت برگزاری کنسرت هم شده اند .
زلاند و ایرج جنتی عطایی
زلاند:نه بحث صرفا تجاری است.ماحصل هیچکدام از این کنسرت گذاشتن ها به تولید یک آلبوم خوب منجر نشده است .امروزه هیچ کدام از خوانندگان معروف مثل داریوش و ابی و خانم گوگوش که پیش از این سالی حداقل یک آلبوم بیرون می دادند، الان دیگر سه چهار سال یکبار کار بیرون می دهند.
دلیل این اتفاق را عدم حمایت مردم از موسیقی می دانید یا ضعف تولید کنندگان ؟
واقعیت این است که تولید تقریبا به صفر رسیده، و این بسیار نگران کننده است. در هیچ جای جهان شما نمی بینید که اینقدر مردم به صورت های مختلف درباره موسیقی نظر بدهند .شما سایتهایی مثل رادیو جوان بروید،مردم به کار گوش می دهند و خیلی راحت توهین می کنند، اصلاً می گویند آقا این ویدیو خراب بود این هم خوب بود و این اتفاق در حالی صورت می گیرد که برای گوش کردن آهنگ و دیدن کلیپ حتی یک سنت هم خرج نکردند .
در اینجا همین اتفاق در امریکا و اروپا وتمام جهان موضوع مالکیت معنوی و کپی رایت کاملا تعریف شده و همه آن را قبول دارند حتی در همین دبی که در نزدیکی ایران هست شما نمی توانید دانلود غیر قانونی انجام دهید وشما رو به خاطر این خلاف حتی ممکنه دستگیر کنند .
با این وصف شما چطور تا کنون در این نوع مارکت دوام آورده اید ؟
آفرین به ما که اینقدر پرروییم . اینقدر طاقت داریم و اینقدر به کارمان عشق داریم، و به خاطر این عشق است که مشکلات مالی این کار تا به امروز نتوانسته کل این جریان را از بین ببرد. مسئله این است که یک فرآورده موسیقیایی یک سری مخارجی رو برای ما دارد و در خیلی از موارد ما از مخارج مربوط به خودمان گذشت کرده ایم و حال اینکه در دنیای حرفه ای اینگونه نیست . من باز مجبورم یک مثال دیگر بزنم .چند سال پیش سال80-81 من همسایه آقای لاینارریچی آهنگساز مشهور بودم و برحسب اتفاق ایشان را میدیدم، ایشان در طول فعالیت حرفه ای خودشان دو تا آهنگ ساخت،یکیشون Endless Love بود که "دیانا راز" خونده و دیگری کاری به نام Lady که به خواننده دیگری داد و بعد از آن هم دو سه تا کار دیگر کرد که مورد توجه قرار گرفت .این آقا با این 4-5 تا آهنگ زندگیش الان عوض شده و خونه اش کنار آقای ریگان توی بلراست که جای معروفی است و زندگی خوب و مرفهی دارد . نکته غمانگیز این است که من 200 تا آهنگ ساخته ام که به قول خیلی ها بیش از 120 تا از آنها موفق هستند و تمام مردم هم آنها را می پسندند اما با در نظر گرفتن شرایط در این کار متوقف شده ایم و نمی توانیم کار جدید تولید کنیم و عملا در یک آهنگ خرج آهنگساز، ترانه سرا ، نوازنده و تنظیم کننده تامین نمی شود.
پس الان توی وضعیت فعلی که توصیف کردید شما خودتان به عنوان آهنگساز و یا همکارانتان با این وضعیتی نمی توانید به این شغل به عنوان یک شغل حرفهای که تامین کننده نیازهای عادی زندگیتان باشد نگاه کنید ؟
زلاند: من تاکنون تنها فعالیتم در حوزه موسیقی بوده وبه طورجدی تاکنون دنبال این موضوع را نگرفته ام که کار دیگری را هم کنار این کار داشته باشم ،با اینکه زندگی خانوادگی من طوریست که میتوانم این کار را بکنم. با داشتن خواهر و برادر و خانواده میتوانم دست به کارهای دیگری هم بزنم ولی تا الان که با شما صحبت میکنم، این طاقت رو داشتم و با همین وضعیت تاجایی که در توانم بوده ساختم و ایستادگی کردم اما نمی دانم که قرار است این وضعیت به کجا ختم شود!
وضعیت درآمدی دیگر همکاران شما در آنجا به چه صورتی است؟ به هر حال توی این چند سال اخیر راههای دبی و ترکیه که باز شد یک مقدار درآمد خواننده ها توی چند سال اخیر بالا رفته، انتظار این بود که تأثیراین گردش مالی و منافع آن برای عناصر پشت صحنه کار، یعنی برای آهنگساز و ترانه سرا هم ایجاد بشود ولی اینجور که شما می گویید ظاهراً اینطور نیست؟
زلاند: خودتان به سئوالتان جواب دادید، به خاطر این که چهارتا برنامه دبی و ترکیه که آقای ابی و یک سری دیگر از بچه ها توسط تعدادی کنسرت گذار روی صحنه می روند اتفاق خاصی رخ نمی دهد .
این اتفاق ها در نهایت اثر آنچنانی برای تولید موسیقی ندارد و خواننده ها به اصطلاح دو یا سه آهنگ ضبط می کنند که عریضه خالی نباشد و این کار هم بیشتر برای پرستیژ کاری است وگرنه بسیاری از خواننده هایی که بازار کنسرت هاشون نسبتا خوبه بیشتر آهنگ های قدیمی خودشون رو تکرار می کنند ولی خوب فلان خواننده که وقتی بالای استیج می روند چند ده هزار دلار می گیرد ، خوب بالاخره دلش می آید که کمی هم کار تولید کند و چند کار جدید را هم اجرا کند ولی این کار در نهایت نمی تواند تاثیر قابل توجهی از نظر مالی برای آهنگسازان و تنظیم کنندگان و ترانه سرایان داشته باشد .
کارهایی را که در داخل کشور در قالب موسیقی زیرزمینی تولید می شود را گوش می کنید ؟
زلاند: این تولیداتی که امروزه از ایران بیرون می آید در نوع خودش عجیب و غریب است .من چند وقت پیش در منزل یکی از دوستانم بودم که گفت: یک چیزهایی برای تو آوردم .وقتی آلبوم ها را گذاشت که گوش دهیم ،واقعاً عرق شرم بر روی پیشانیام نشست، که این کارها واقعا از کارهای ضعیفی که آن طرف به لس آنجلسی معروف است خیلی بدتر و ضعیف تر است و از نظر ترانه هم شرم آوره مثلا در اهنگی نقل به مضمون خواننده، میگفت: "آدامستو تف کن من بخورم"، یا در ترانه دیگری می گوید: "این کمره یا کمک فنره"، شما اسم این را شعر می گذارید؟ اسم این را تجارت میگ ذارید، اسم نوع موسیقی را باید مسخرگی بگذاریم .
متأسفانه من شنیده ام که در ایران جوان هایی هستند که می خوانند و شنیدم و می بینم چقدر بده اینها سرمایه می گذارند، پول و وقت می گذارند، اگر خوانندگی بلد نیستند، بروند تهیه کننده شوند، بروند با کسی که صدای خوبی دارد کار کنند.
سلیقه موسیقی مردم را چه کسی راهبری و هدایت می کند؟
زلاند: من طرفدار این هستم که آدم ها حق دارند خودشان را و هنرشان را ابراز کنند ، اما در وجدان خودشان باید بدانند چیزی که تولید میشود درست است یا نه؟ این دیگر مربوط به خودشان می شود. موسیقی زیرزمینی تو ایران هیچ کنترلی نداره، در آمریکا هم کسی حق نداره به کسی بگوید که تو چی کار کن، چی کار نکن. وقتی اینطوری می شود حرف آخر را کسی می زند که 10- 15 سال دیگه می گویند فلان آهنگش را شنیدی؟ مثال می زنم امروز شما وقتی "من و گنجشکای خونه" را می شنوید که شماعی زاده ساخته یا "فریاد زیر آب" بابک بیات را می شنوم، یا مثلاً "پل" واروژان یا "یاور همیشه مؤمن" و "شقایق" من را می شنوید،چه حسی پیدا می کنید ، امروز این کارها 37-38 سال میگذرد.در نهایت چه اینجا و چه در داخل کشور تفاوت کار خوب و ماندگار با کار ضعیف مثل علف هرز و گل خوشبو است .علف هرز در نهایت با یک باد و باران از بین می رود ولی گل همیشه سر جای خود می ماند .بنابراین ما نمی توانیم جلوی این مسخره بازی را که اسمش را موسیقی گذاشته اند بگیریم و زمان خودش گویای همه چیز است و مردم در گذر زمان قضاوت تاریخی خودشان را انجام می دهند .
پس این فرهنگ و ذائقه مردم را کسی دستکاری نمی کند وخودش پیش می رود؟
زلاند: مردم هستند که تصمیم آخر را می گیرند آهنگساز ، ترانه سرا و خواننده کارشان را انجام می دهند و این می آید بیرون و در دسترس مردم قرار می گیرد. حالا مال هر کسی که میخواهد باشد، مردم گوش می دهند و لذت می برند و باهاش می رقصند، مهمونی هایشان را شادتر می کنند، یا باهاش فکر می کنند به مسائل اجتماعی و عاشقانه، یک عده هم مسخره میکنند و در نهایت مردم تصمیم می گیرند .من نمی توانم بگویم آقا این آهنگ را من ساختم پس این را دوست داشته باشید، مردم حرف آخر را می زنند.
اتفاق دیگه ایی هم که در این چند سال افتاده این است که تجهیزات جدید کامپیوتری آهنگسازی را خیلی راحت کرده وهر کسی در خانهاش یک کامپیوتر گرفته و ادعای آهنگسازی می کند، فکر نمی کنید این کار باعث پایین آمدن کیفیت کار آهنگسازی شده و کار آهنگ سازهای دیگر را هم تحت تأثیر قرار داده است؟
زلاند:شما می توانید کامپیوتر را از دست مردم بگیرید؟ شما می توانید به کسی که می گوید من آهنگسازم بگویید: نه نیستید. من می گویم: آهنگ سازم، من رفتم هنرستان عالی موسیقی درس خواندم، آمدم اینجا رفتم دانشگاه. از زمانی که ایران بودم تا به حال آهنگسازی کردم.من اسمم فرید زلانده .شما با شنیدن اسمم یا می گویید: اَه اَه یا می گویید: بَه بَه.
کسی با ریتم و موسیقی مخالفت نداره، این کلام مبتذل است که همه چیز را خراب کرده. یکی می گوید: من آهنگسازم، خب کجا درس خواندی؟ هیچی من پیانو زدم، دو روز رفتم کلاس اکبرآقا. من نمی گویم که این کار را نکنند استعدادش را دارند این کار را انجام بدهند، موسیقی ما هیچ قانونی ندارد این شعر که کنارش می آید. این آهنگ هایی که اینها می گویند مبتذل است. شما شعر را گوش ندهید ممکن است از آهنگ آن خوشتان بیاید.
آقای زلاند شما این دو، سه سال اخیر با خوانندههای جوانی مثل راستین کار کردید حالا یا به قول خودتان صدرالدین آیا دوست دارید با خواننده های جوان این ادامه پیدا میکند یا نه با خواننده های قدیمی هم مثل ابی و معین هم محتمل است که همکاری کنید؟
زلاند: در مورد صدرالدین آن کار فقط یک اشانتیون بود. الان در حال حاضربا راستین کار می کنم و و یک خواننده جدید دیگر که به سبک جان استوارت و جوکاکر(Joe Cocker) میخواند ولی به فارسی، و انگلیسی هم میخواند و پیانیست است و دخترخانم جوانی که بسیار زیبا می خواند، و آهنگ های کریستین آگولرا را خوانده بود و برای من فرستاد، و چند آهنگی هم به فارسی خوانده بود.
من الان فقط می خواهم بیشتر با جوان ها کار کنم چون این خواسته همیشگی مردم و جوان ها از من بوده که به ان جواب مثبت دادم .ولی این به معنی غافل شدن از همکاری با دوستانم قدیمی ام هم نیست تولید آخر من با خانم گوگوش خواهد بود و یا تقاضای دیگری اگر از طرف آقای معین یا خوانندگان دیگری باشد، من انجام میدهم، ولی کسی که هیچوقت باهاش همکاری نخواهم کرد، ابی است.
دلیل خاصی دارد؟
زلاند: دلیلش این است که فکر می کنم ابی، اون ابی سابق ،که من باهاش کار می کردم، نیست و برای همین دیگر به حسی که قبلا می رسیدم و "محتاج" و "گریه نکن" ، "عطر تو" و ... را می ساختم نمی رسم .
کدورت خاصی بین شما پیش آمده یا اینکه در حین انجام کارها کدورتی پیش آمده؟
زلاند: من ابی را بسیار دوست دارم و امیدوارم همیشه موفق باشد ولی ما هر دو تا این اختیار را داریم که ایشان مرا از صدای خودش محروم کند و من ایشان را از آهنگهای خودم و انشاءالله همیشه خوب و سلامت باشد.
آقای زلاند آیا خاطره ی خاصی با خواننده هایی که قبلاً با هم کار کردید دارید؟
زلاند: من با همه دوستان خاطره دارم، اتفاقا با ابی بیشتر از همه خاطره دارم. اما یک خاطره خیلی خوب و فراموش نشدنی دارم ،اوایل سال 80 میلادی بود که توی لس آنجلس خانم هایده خدابیامرز آمد خونه من، گفت: فریدجان آهنگ خوب چی دارید؟ و من همین آهنگ "ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی" را برایش زدم و گفت: «من این کار رو خیلی دوست دارم، این کار را می دهی بخوانم؟» گفتم: «من می ترسم، اینجا یه خورده اذیت بشوید.» گفت: «من به خاطر جثه ام نمی توانم توی جوب شنا کنم، من حتماً باید توی دریا شنا کنم به خاطر همین من باید حتماً این را بخوانم» که خواند.
خاطرات من خیلی زیاد است، من اینقدر زندگی ها با داریوش و ابی و حتی با معین و با همه آنها داشتم و همه را خیلی دوست دارم و خاطرات زیاد از هایده دارم و اصلاً فکر نمیکنم از دنیا رفته باشد . هایده اولین کسی بود که جلوی خود من به خاک سپرده شد، ولی هنوز باورم نمی شود که از این دنیا رفته است.
از ترانه سراها چه خاطره ایی دارید؟ از دوستانتان مثل ایرج جنتی عطایی و اردلان سرفراز و بقیه؟
اردلان که برادر بزرگ و عزیز من است و اون کسی بود که به من اطمینان کرد و ترانه هایش را در اختیار من گذاشت و روزی را که ترانه "بهت" را جلوی من گذاشت و گفت: فرید بیا این را کار کن، هیچوقت فراموش نمی کنم و نخواهم کرد.
با چه کسی دوست داشتید همکاری کنید ولی به دلایل مختلف میسر نشد ؟
زلاند:یکی "تورج نگهبان" بود .من ایشان را می دیدم و می رفتم خدمتشان، ولی متأسفانه این سعادت را نداشتم که با ایشان کار کنم، و دیگری "فرهاد" خدابیامرز است که اینجا به خانه من آمد و مهمان من بود و آلبوم "برف" را در شرکت آونگ، زمانی که من آنجا بودم تولید کردیم .فرهاد یک هفته ایی با من بود و می رفتم می دیدمش و تنها آرزوی من این بود که یک آهنگ به او می دادم و این آهنگ "موج" مرا خیلی دوست داشت که داریوش خوانده بود و می گفت اگر از این آهنگ ها بسازی برایت می خوانم و متأسفانه دیگر فرصت نشد.فرهاد یک آدم بسیار درونگرا، اما انسان بسیار بزرگی بود، انسانی بود که تا نمی دانست دهن باز نمی کرد، نه این که الان نیست این حرف ها را راجع او می زنم،نه فرهاد آدمی بود که بودنش و رفتنش هیچ فرقی نکرده در اوصافی که داشت.
حرف آخرتان ؟
زلاند : در پایان من فقط می خواهم دوباره به جوان های امروزی بگویم که خودتان باشید، امضای خودتان را داشته باشید، به مردمتان احترام بگذارید، قطعاً شما موفق خواهید شد،و می خواهم به ترانه سرایان جوانمان بگویم اینقدر اتفاقات زیادی در ایران و دنیا اتفاق می اُفتد که شما راجع به آن ترانه بگویید که اصلا نیازی نیست به بغل دستیتان نگاه کنید.
مصاحبه گر : فرزاد حسنی
**********************************
بیوگرافی مختصری از فرید زلاند
زمان تولد: نهم مرداد ماه سال ١٣٣٤
محل تولد: کابل افغانستان
تحصیلات :
پدر او جلیل زولاند یکی از هنرمندان بزرگ افغانستان بود و به مدت چهل و پنج سال در رادیو افغانستان مشغول به کار بود ولی با تجاوز ارتش سرخ اتحاد شوروی سابق و حمله ی طالبان در افغانستان کار او نیز متوقف شد. مردم ایران پدر او را با آهنگ زیبای ساربان سعدی به یاد می آورند که روزنامه ی کیهان آن زمان درباره ی او نوشت : جلیل زولاند با این آهنگ روح حضرت سعدی را زنده کرده است.فرید زولاند نیز همانند پدر استعدادی غریب در عرصه ی موسیقی را در خود شناخت. او در سال ١٣٤٨ با بورسیه ی تحصیلی که از وزارت فرهنگ و هنربه او تعلق گرفته بود برای ادامه ی تحصیل به ایران آمد و در هنرستان عالی موسیقی در رشته ی پیانو مشغول به تحصیل گردید که بعد از یک سال به هارمونی آهنگ سازی تغییر رشته داد.او در آن هنرستان تحت نظر استادان بزرگ عرصه ی موسیقی تعلیم دید که فریدون فرزانه ، مصطفی پور تراب ، مرحوم مرتضی حنانه و مرحومه خانم خسروی از جمله ی آن اساتید بودند.او تحصیلات خود را تا قبل از انقلاب در رشته ی هارمونی آهنگسازی به پایان رساند
شروع کار:
در سال ١٣٥٠ وارد عرصه ی حرفه ای آهنگ سازی شد. او از همان آغاز کار نشان داد که در کارش وسواس خاصی را رعایت می کند و آهنگ ساز موفقی است . در همان اوایل کار او در تهران با اردلان سرفراز آشنا شد که این آشنایی موفقیت های بزرگی را برای او به ارمغان آورد .اولین کار حرفه ای او آهنگسازی برای ترانه های "بهت" و "غزل " سروده ی اردلان سرفراز بود که توسط ستار اجرا شد و مورد استقبال مردم قرار گرفت.
کارنامه هنری :
ترانه های "بهت" و "غزل " سروده ی اردلان سرفراز که توسط ستار اجرا شد سکوی پرتابی شد برای فرید زولاند جوان و همکاری با بسیاری از خوانندگان موفق آن دوران که گوگوش ، داریوش ، ابی ، ستار ، هایده و فرهاد از جمله ی آن خوانندگان هستند . آهنگ سازی برای ترانه ی زیبای "من آمده ام" با اجرای گوگوش نیز یکی از کار های برتر فرید زولاند در آن سال ها به شمار می رود. ریتم افغان این آهنگ تبحر فرید زولاند در ساخت آهنگ های وطنش را نشان می دهد.
با شروع انقلاب فرید زولاند نیز از تهران به لندن و کانادا رفت و سپس در اواخر سال ١٣٥٧ مقیم لس آنجلس شد.او وارد دانشکده موسیقی شهر لس آنجلس شد و به مدت دو سال در آن دانشکده به تحصیل در رشته ی موسیقی فیلم پرداخت.فرید زولاند یکی از ناجیان آهنگ سازی نوین در غربت به شمار می رود چرا که ترانه سرایان زیادی از ایران خارج شدند ولی در زمینه ی آهنگ سازی نیروها کم بود ولی فرید زلاند با کار های جاویدانش توانست جلوی خاموش شدن این چراغ نیمه جان را بگیرد و نیرویی بد مد در ساخت موسیقی در غربت از این رو می توان گفت که بار زیادی بر دوش او بوده است.او در این سال ها همکاری مداومش را با ابی ، داریوش و اردلان سرفراز همچنان ادامه داده است و موسیقی های زیبایی را خلق کرده است. همچنین او با خوانندگانی همچون هلن ، معین و شاهرخ نیز در این سال ها همکاری هایی داشته است.
او سی سال است که به آهنگ سازی مشغول است و آن طور که خود بار ها گفته است هیچ گاه دراین سی سال تعهدش را به ملت ایران فراموش نکرده است و همچنان سعی کرده است که پاسدار موسقی نوین و زبان فارسی باشد.آهنگ های فرید زولاند زیبا ست و جاودان و آنچنان در ذهن می ماند که می توان هر بار هر کدام از آهنگ های او را زیر لب زمزمه کرد و مسرور شد از ریتم زیبای موسیقی او.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.