آلفردو دی‌استفانو؛ روح قوهای سپید
آلفردو دی‌استفانو (راست) در پیراهن تیم اسپانیا برابر دروازه‌ی تیم ملی آلمان
عجیب آنکه دی‌استفانو نیز درست مانند یوهان کرویف از چنان فرهمندی و اقتداری برخوردار بود که همه‌ی بازیکنان تیم خودی در زمین ناچار بودند به رهبری بی‌چون و چرای او گردن نهند. وقتی درنظر بگیریم که در دوره‌ی اوج دی‌استفانو در تیم رئال مادرید اسپانیا، بازیکنان بزرگی چون فرانس کوپای فرانسوی و فرانتس پوشکاش مجاری در کنار دی‌استفانو توپ می‌زدند و هر دو در سایه‌ی اقتدار او قرار داشتند، به عظمت فرهمندی دی‌استفانو پی‌می‌بریم. برخی از کارشناسان فوتبال، این فرهمندی دی‌استفانو را در حد نوعی «استبداد» تفسیر کرده‌اند.
دی‌استفانو که زاده‌ی آرژانتین بود، در سن ۲۶ سالگی به فوتبال اروپا پیوست و به خدمت رئال مادرید درآمد. بعدها تابعیت اسپانیا را پذیرفت و توانست برای تیم ملی این کشور نیز بازی کند. او حتا در جام جهانی ۱۹۶۲ در کنار پوشکاش با تیم ملی اسپانیا رهسپار شیلی شد، ولی به دلیل آسیب‌دیدگی حتا یک بار نیز به میدان نرفت. دست‌اندرکاران تیم ملی اسپانیا، دی‌استفانو را در این سفر همراه تیم ملی اسپانیا برده بودند چون صرف حضور او در کنار دیگر بازیکنان، به آنان روحیه و اعتماد به‌نفس می‌بخشید.
بازیکنان تیم رئال مادرید: (از چپ به است) کاناریو، پاشین، آلفردو دی‌استفانو و کاپیتان ژوزه زاراگا
اوج درخشش دی‌استفانو با تیم رئال مادرید بود که با آن هشت بار قهرمان اسپانیا و پنج بار پی در پی قهرمان باشگاه‌های اروپا شد. دی‌استفانو در سال‌هایی روح و قلب رئال مادرید بود که این تیم را به دلیل فوتبال زیبایی که نمایش می‌داد تیم «قوهای سپید» می‌نامیدند. او گردبادی در میانه‌ی میدان رئال بود که با دریبل‌های عجیب خود همه‌چیز و همه‌کس را درهم می‌پیچید. شاخص دی‌استفانو، گریز و رهایی از فشرده‌ترین وضعیت‌ها در میانه‌ی میدان بود. این کار تنها به یاری دید عالی و توانایی‌های فوق‌العاده‌ی تکنیکی او ممکن می‌شد.
حرکات دی‌استفانو موزون و زیبا بود و در آن متانت عجیبی به چشم می‌خورد. او آنچنان تسلطی بر توپ داشت که هرگز شتابزده عمل نمی‌کرد. طرفداران رئال مادرید به او لقب «پیکان طلایی» داده بودند. دی‌استفانو دوبار در سال‌های ۱۹۵۷ و ۱۹۵۹ به عنوان بهترین بازیکن اروپا انتخاب شد.
بسیاری از کارشناسان فوتبال معتقدند که هیچ بازیکنی در تاریخ فوتبال دید عالی دی‌استفانو را نداشته است. او بخشی جدایی‌ناپذیر از تاریخ پرافتخار رئال مادرید و در این تیم یک اسطوره است. بسیاری از هواداران این تیم هنوز او را مانند خدایی می‌پرستند. خود او گفته بود: «هنوز وقتی تیم‌ها در برابر رئال مادرید بازی می‌کنند می‌توان آثار ترس را در چهره‌ی آن‌ها دید، چون تصور می‌کنند در مقابل بازیکنانی چون دی‌استفانو، پوشکاش و جنتو بازی می‌کنند».
بهمن مهرداد
تحریریه: پارسا بیات
منبع:دویچه وله
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.