رود خولیت؛ لالهی سیاه هلند
رود خولیت که از خانواده‌ای سورینامی‌تبار در آمستردام زاده شد، از سوی فوتبال‌دوستان هلندی لقب «لالهی سیاه» را گرفته بود. وی از اوایل دهه‌ی ۸۰ میلادی با تیم فاینورد و بعدها آیندهوون به آوازه رسید. ولی دوره‌ی اوج او زمانی بود که از سال ۱۹۸۷ به آ.ث. میلان ایتالیا پیوست.
تیم ملی هلند پس از نسل طلایی کرویف، رپ، رنسن‌برینک و دیگران در دهه‌ی ۷۰ میلادی، بار دیگر در اواخر دهه‌ی ۸۰ میلادی ستارگان پرفروغی چون خولیت، فان‌باستن، ریکارد و کومان را در صفوف خود گردآورده بود. خولیت با آن قامت بلند و خوش‌تراش و حرکات موزون در زمین، در میان آن همه ستاره‌ی هلندی از همه برجسته‌تر بود و چون نگینی در قلب میدان می‌درخشید. خولیت میل تهاجمی عجیبی داشت و به هنگام حمله، مانند یار کناری فان‌باستن در نوک حمله ظاهر و به گلزنی خطرناک تبدیل می‌شد.
هلند در سال ۱۹۸۸ در مسابقات جام ملت‌های اروپا در آلمان، نه تنها توانست کشور میزبان را در نیمه‌نهایی شکست دهد، بلکه با پیروزی دو بر صفر بر اتحاد شوروی در بازی فینال، برای نخستین بار به مقام قهرمانی اروپا دست یافت. گل زیبای رود خولیت در بازی فینال فراموش‌ناشدنی است.
آ.ث. میلان در آن سال‌ها محور اسطوره‌ای تیم ملی هلند یعنی ریکارد، خولیت و فان‌باستن را یکجا به خدمت گرفت. خولیت با پیراهن شماره ی ۱۰ به سرعت به بازی‌ساز میلان در میانه‌ی میدان تبدیل شد. به یاری همین محور جادویی بود که میلان در سال‌های ۱۹۸۹ و ۱۹۹۰ دوبار پی در پی با پیروزی بر بنفیکا لیسبون پرتغال و استووا بخارست رومانی، قهرمان جام باشگاه‌های اروپا شد.
رود خولیت (پشت به تصویر) و مارکو فان‌باستن، خشنود از زدن گل پیروزی به اتحاد جماهیر شوروی در فینال رقابت‌های قهرمانی اروپا ۱۹۸۸ در مونیخ آلماندر سال ۱۹۹۰ آ.ث. میلان استووا بخارست را در بازی فینال چهار بر صفر درهم کوبید. دو گل توسط خولیت و دو گل توسط فان‌باستن به ثمر رسید. بسیاری از کارشناسان فوتبال معتقدند که آ.ث. میلان در آن سال‌ها با محور هلندی خود، نیرومندترین آ.ث. میلانی بود که تاریخ این باشگاه به خود دیده است.
رود خولیت در سال‌های ۱۹۸۴ و ۱۹۸۶ به عنوان بهترین بازیکن فوتبال هلند انتخاب شد. ولی اوج افتخار او زمانی بود که در سال ۱۹۸۷ به عنوان بهترین بازیکن سال اروپا انتخاب شد و جایزه‌ی با ارزش توپ طلایی را از آن خود کرد.
در مسابقات جام جهانی سال ۱۹۹۰ در ایتالیا، خولیت در فرم مطلوب نبود و هلند در یک بازی جنجالی مقابل آلمان شکست خورد و زودهنگام حذف شد. خولیت در سال ۱۹۹۴ نیز می‌خواست با تیم ملی هلند رهسپار جام جهانی آمریکا شود. ولی به دلیل اختلاف‌نظر با دیک آدووکات، مربی وقت تیم ملی هلند، از تیم ملی کناره گرفت.
خولیت در سال ۱۹۹۵ به تیم چلسی لندن پیوست و در این تیم هم به عنوان بازیکن و هم به عنوان مربی فعالیت می‌کرد. وی در سال ۱۹۹۸ به فعالیت خود به عنوان بازیکن پایان داد و کفش‌ها را به دیوار آویخت. به این ترتیب یکی از درخشان‌ترین چهره‌های فوتبال هلند پس از کرویف، از صحنه خارج شد.
خولیت در زندگی غیرورزشی خود نیز چهره‌ای قابل احترام و دوست داشتنی بود. او در همه‌ی سال‌ها یکی از فعال‌ترین چهره‌های شناخته شده‌ی میهن خود علیه نژادپرستی و پیام‌آور همبستگی و دوستی میان انسان‌ها بود. خولیت هنوز از فعالیت خود به عنوان مربی فوتبال دست نکشیده و در حال حاضر مربی تیم گروسنی روسیه است.
بهمن مهرداد
تحریریه: پارسا بیات
منبع:دویچه وله
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.