برند شوستر؛ فرشته‌ی موطلایی آلمان
شوستر تلفیقی از اوورات و نتزر بود. بازیکنی با هوش و تیزبینی عجیب، تکنیک فوق‌العاده و دید عالی. پاس‌های بلند او یادآور «پاس‌های اووراتی» بود. برند شوستر از همان آغاز درخشش خود نتوانست پیوند لازم را با فوتبال آلمان برقرار کند و به بارسلونا پیوست. او از سال ۱۹۸۰ به مدت هشت سال بازی‌ساز خلاق و موفق بارسلونا بود و با این تیم سه بار به مقام قهرمانی اسپانیا رسید. پس از آن دو سال به تیم رقیب یعنی رئال مادرید پیوست و سه سال نیز در آتلکتیکو مادرید توپ زد. در پایان به آلمان بازگشت و سه سال نیز برای تیم لورکوزن بازی کرد.
شوستر افزون بر قدرت رهبری در میانه‌ی میدان، گلزنی خطرناک بود. سرعت نفوذ او به محوطه‌ی جریمه‌ی تیم مقابل، شگفتی‌آور بود. گل‌های زیبای او که همگی رنگ و بوی نبوغ بازیکنی استثنایی را داشتند، هرگز از خاطره‌ی فوتبالدوستان محو نخواهند شد. شوستر در این زمینه رکوردی عجیب از خود برجای گذاشته است. در کانال یک تلویزیون آلمان هر ماه گلی به عنوان زیباترین گل ماه توسط تماشاگران انتخاب می‌شود. تماشاگران در پایان سال نیز از میان دوازده گل انتخاب شده‌ی ماه، بهترین را به عنوان گل سال برمی‌گزینند.
در سال ۱۹۹۴ زمانی که شوستر دوران غروب فوتبال خود را می‌گذراند و در تیم لورکوزن توپ می‌زد، نه تنها زیباترین گل سال را به ثمر رساند، بلکه با دیگر گل‌های خود مکان‌های دوم و سوم را نیز به خود اختصاص داد. به این ترتیب سه گل زیبای سال ۱۹۹۴ آلمان توسط برند شوستر به ثمر رسیده بود. ولی این پایان ماجرا نبود. تماشاگران بعدها همان گل سال ۱۹۹۴ را به عنوان زیباترین گل دهه‌ی ۹۰ میلادی نیز برگزیدند. و این در تاریخ فوتبال سرزمین فوتبال‌خیز آلمان با آن همه مهاجم خوب بی‌سابقه است. نباید فراموش کرد که برند شوستر بازیکن مهاجم نبود، بلکه بازیکن شماره‌ی ۱۰ و هافبکی سازنده بود. آیا این نمونه برای اثبات کلاس بازی او کافی نیست؟
برند شوستر (چپ) در مصاف با ویلی فان هلندی در جام ملت‌های اروپای ۱۹۸۰
شوستر روی هم فقط ۲۱ بازی برای تیم ملی آلمان انجام داد و این برای بازی‌سازی استثنایی چون او بسیار کم بود. آلمانی‌ها او را می‌خواستند ولی مناسبات شوستر با تیم ملی آلمان هرگز خالی از تنش نبود. او بازیکنی حساس و تا حدودی لجباز و یکدنده بود. ولی این خصوصیات از نبوغ او ذره‌ای نمی‌کاست.
دوره‌ی اوج شوستر در تیم ملی آلمان سال ۱۹۸۰ بود که با این تیم به مقام قهرمانی اروپا رسید. برند شوستر به عنوان بهترین بازیکن آن دوره از مسابقات انتخاب شد. وی همچنین در سال‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۸۱ در رده‌بندی بهترین بازیکن سال اروپا دوبار پی در پی در پشت سر هموطن‌اش کارل‌هاینتس رومینیگه قرار گرفت و بدین‌سان هرگز نتوانست توپ طلایی اروپا را به چنگ آورد.
شوستر در سال ۱۹۸۲ به دلیل آسیب‌دیدگی نتوانست آلمان را در جام جهانی همراهی کند. او بعدها با یوپ دروال، مربی تیم ملی آلمان، اختلافاتی پیدا کرد که باعث شد این ستاره‌ی استثنایی در سن ۲۴ سالگی برای همیشه با تیم ملی آلمان وداع کند. بعدها در زمان مربیگری بکن‌باوئر، قیصر آلمان نیز نتوانست شوستر را به تیم ملی آلمان بازگرداند. برند شوستر پس از آویختن کفش‌های فوتبال خود به دیوار، به مربیگری پرداخت و در کارخود موفق بود.
بهمن مهرداد
تحریریه: پارسا بیات
منبع:بخش فارسی سایت دویچه وله
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.