گفتگو لس آنجلس تایمز با کیارستمی و بینوش
لس آنجلس تایمز به بهانه نمایش «رونوشت برابر اصل» در نیویورک و لس آنجلس، گفت‌وگویی با «عباس کیارستمی» و «ژولیت بینوش» ترتیب داده است.
عباس کیارستمی، فیلمساز تحسین شده ایرانی و یکی از فیلم سازان مهم دهه ۹۰ جهان، دهه گذشته از متن فیلم سازی فاصله گرفت و به ساخت فیلم‌های مستند و تجربی پرداخت. با فیلم «رونوشت برابر اصل» که در نیویورک و لس آنجلس هم نمایش داده شده است، کیارستمی به سینمای قصه گو بازگشته است.
او در اولین فیلمی که در خارج از ایران ساخته است، تصویری از هنر و عشق در میان زیبایی‌های «توسکانی» ایتالیا را به نمایش می‌گذارد. یک نویسنده (که این نقش را «ویلیام شیمل» خواننده اپرا در اولین تجربه بازیگری‌اش بازی می‌کند) کتابی درباره‌ی اصالت هنر نوشته است. او به درخواست زنی فرانسوی (با بازی «ژولیت بینوش») که صاحب یک گالری هنری می‌باشد، یک روز را با او می‌گذراند.
فیلم حول یک سوال اصلی پیش می‌رود. رابطه این دو شخصیت چیست؟ آیا آن‌ها دو آشنای قدیمی هستند و مشغول نقش بازی کردن می‌باشند یا با هم غریبه می‌باشند؟ آیا آن‌ها در فضایی متافیزیکی و مجازی در حال پرسه زدن می‌باشند؟
صحبت‌های ژولیت بینوش
بینوش گفت است که او، شیمل و کیارستمی باهم به توافق رسیده‌اند که ماهیت رابطه دو شخصیت را مشخص نکنند.
بینوش در گفت‌وگویی تلفنی از فرانسه می‌گوید: «اولین سوالی که در حین خواندن فیلم نامه برایم به وجود آمد این بود که آیا این زن مبتلا به اسکیزوفرنی است و خودش اطلاع ندارد. با عباس تماس گرفتم و از او پرسیدم که این زن چه بیماری‌ای دارد؟ و او گفت که کدام بیماری؟ منظورت را نمی‌فهمم. آن تو هستی. آن فقط تو هستی! در آن زمان منظور او را نفهمیدم. اما بعدا متوجه شدم که این موضوع همیشه درست است. من نباید تصمیم بگیرم که آیا آن‌ها با هم دوست بوده‌اند و نقش بازی می‌کنند یا با هم غریبه هستند. من هیچ وقت از بیرون به قضیه نگاه نکردم. هر لحظه واقعی و درست است»
صحبت‌های عباس کیارستمی
اما کیارستمی در گفت‌وگویی تلفنی از ایران، درباره سوال‌هایی متعددی که در کن درباره مسائل سیاسی در ایران و پناهی و رسول اف از او پرسیدند، می‌گوید: «در واقع بسیار آزار دهنده بود. داشتن نظر درباره‌ی آنچه که در کشورم رخ می‌دهد، واضح و مبرهن است. البته که من نظری دارم. اما روند طبیعی این است که وقتی فیلمی می‌سازم، درباره‌ی فیلم و هنر صحبت شود. من یک هنرمند هستم و علاقه مندم که با هنر نظراتم را بیان کنم»
او اضافه می‌کند: «اخیرا به شکلی دائمی و مصرانه سعی می‌شود که کار من به عنوان بهانه ایی برای بیان عقاید سیاسی بکار برده شود، این نقش و ظیفه‌ی من نیست. من همیشه عقاید و نظرات شخصی‌ای داشته‌ام و آن‌ها را بیان کرده‌ام، اما وظیفه و نقش من نیست که تمام انرژی‌ام را صرف بررسی شرایط سیاسی کنم. این جز مهارت‌ها و خواسته‌هایم نیست و این شیوه ارتباط من با زندگی نیست»
او در آخر افزود: «اگر من بتوانم داستان مرد و زنی را بگویم که افرادی در آمریکا و هرجای دیگر با وجود فرهنگ و زبان متفاوت با آن ارتباط برقرار کنند، نشان دهنده‌ی جهانی بودن فیلم و سینما می‌باشد. بشریت و انسانیت جهانی هستند»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.