شنیدن نام مومیایی ما را به یاد مصر باستان و فراعنه می‌اندازد. اما شاید تماشای عکس‌هایی از نمایشگاه بزرگ مومیایی‌های جهان در لس‌آنجلس بتواند دیدگاه تازه‌ای نسبت به اجساد مومیایی شده و تمدن‌های دیگر به ما بدهد.
در این نمایشگاه که به گردآوری و بررسی علمی تعدادی از شناخته‌شده‌ترین مومیایی‌های جهان پرداخته است، می‌توان از جسد 6500ساله کودک دتمولد تا خانواده‌ای مجار متعلق به قرن هجدهم میلادی و حتی حیوانات مومیایی‌شده را مشاهده کرد.
کودک دتمولد
این مومیایی کوچک که مانند اغلب نمونه‌ها از آلمان به این نمایشگاه آورده شده و به نام کودک دتمولد شناخته می‌شود، به کودکی 8 تا 10 ماهه تعلق دارد که حدود سال 4480 پیش از میلاد/6500سال پیش و سه‌هزار سال پیش از تولد توت‌آنخ‌آمون، در پرو از دنیا رفته است. پرتونگاری جدید با استفاده از پرتوهای ایکس نشان می‌دهد این کودک هنگام تولد دچار ناهنجاری قلبی مادرزادی بوده است. ویلفرد روسندال، مدیر موزه ریس انگلهورن در شهر مانهایم که محل نگهداری بسیاری از این مومیایی‌ها است، می‌گوید: «احتمالا ناهنجاری قلبی این کودک باعث ورود بخشی از جریان خون به شش‌ها، جمع‌شدن مایع در آنها و آسیب‌های ریوی منجر به مرگ کودک شده است. این کودک دچار ذات‌الریه نیز بوده و از ناهنجاری‌هایی در ناحیه جمجمه رنج می‌برده است». علاوه بر این سی.تی‌اسکن انجام‌شده روی مومیایی، قطعه کوچک مستطیلی شکلی را نشان می‌دهد که از گردن کودک آویخته شده است. این جسم احتمالا طلسمی از جنس استخوان است که کودک پس از مرگ همراه با آن دفن شده است.
Nes-pa-kai-schuti
این مومیایی و تابوت آن به یکی از کاهنان مصری که حدود 650سال پیش از میلاد/2700سال پیش از دنیا رفته است، تعلق دارد. مومیایی او در یکی از مقبره‌های دسته‌جمعی شهر اخمیم واقع در کرانه‌های شرقی رود نیل کشف شده است. تابوت این مومیایی از چوب نوعی درخت انجیر ساخته‌شده و با پوششی از گچ تزئین شده است. مطابق کتیبه‌های نوشته‌شده روی این تابوت، مقبره به معبد الهه حاصل‌خیزی اخمیم تقدیم شده است. این الهه با تاجی از پر نشان داده شده است. Nes-pa-kai-schuti به معنای کسی است که به خدایی صاحب پرهای باشکوه تعلق دارد. تصاویر نقاشی‌شده روی دیوارهای این مقبره کاملا با تصاویر شناخته‌شده در مقبره‌های دیگر متفاوت است. الیزابت ریفستال کارشناس هنر مصری باستان در نوشته‌هایش این مقبره را «تصویر مصری یک پیرمرد» نامیده است. او در این نوشته‌ها که متعلق به سال 1951 هستند، می‌نویسد: «تصویر دستان زنی سوگوار با انگشت‌های جدا از هم نمونه‌ای منحصر‌به‌فرد است. مگر در حالت اشاره به چیزی در تمامی تصاویر پیشین انگشت‌ها کنار هم قرار داده شده‌اند». تاکنون تنها سه نمونه از چنین دست‌هایی در نقش‌های برجسته مصر باستان کشف شده‌اند.
خانواده اورلویتس
خانواده اورلویتس
این مومیایی متعلق به مایکل اورلویتس، آسیابانی است که در قرن هجدهم میلادی همراه با خانواده‌اش در دخمه‌ای واقع در زیرزمین کلیسای یکی از شهره‌های کشور مجارستان دفن شده است. اجساد آنها که به دلیل هوای خنک و خشک سرداب به سرعت خشک‌شده، سال 1994/1373 کشف‌شده است. تاریخ تولد و نوشته‌های روی تابوت‌ها نشان می‌دهد مایکل و همسرش ورونیکا سه کودک را پیش از مرگ مایکل در 40 سالگی از دست داده‌اند. روسندال می‌گوید: «ورونیکا تقریبا بلافاصله پس از مرگ همسرش ازدواج کرده اما دو‌سال بعد و در سن 38سالگی فوت کرده است. ورونیکا مبتلا به سل بوده و احتمالا ابتلا به همین بیماری باعث مرگ مایکل و هر سه کودک پیش از او شده است».
زنی با خالکوبی 3500ساله
این زن جوان با موهای بلند تیره حدود 3410 سال پیش جایی در شمال شیلی مومیایی شده است. هوای گرم صحرا باعث‌شده به سرعت آب بدنش تمام شود. مومیایی این زن به حالت نشسته قرار داده شده تا به کمک جاذبه زمین روند خشک‌شدن آب بدن را تسریع کند. روسندال می‌گوید: «این روش نگهداری مومیایی‌ها در اغلب تمدن‌های پیش از دوره کلمب دیده می‌شود». خالکوبی به صورت نقطه‌هایی زیر سمت چپ دهان زن وجود دارد. اطلاعات چندانی از تمدن چیو‌چیو که به زمان حیات این زن برمی‌گردد در دسترس نیست و تنها می‌شود علت خالکوبی‌ها را حدس زد. روسندال می‌گوید: «دلیل این خالکوبی می‌تواند دور کردن ارواح پلید از فرد باشد یا برای محافظت از او در برابر بیماری‌ها انجام شده باشد». مومیایی اجساد توسط بومیان آمریکایی فرهنگ Chinchorro و حدود 8000 سال پیش در این ناحیه آغاز شده است.
میمون جیغ‌زن
مومیایی این میمون که لباس به تن دارد و گردنش با یقه‌ای چین‌دار از پرهای شترمرغ آمریکای جنوبی پوشیده شده است در کنار مومیایی یک انسان با سن نامشخص در صحرای آتاکاما در آرژانتین کشف شده است. در تمدن‌های پیش از کشف قاره آمریکا خصوصا در امتداد سواحل غربی پرو و شیلی، حیواناتی مانند خوکچه هندی یا لاما به عنوان پیشکش همراه مردگان دفن می‌شده‌اند، اما کشف یک میمون مومیایی شده اتفاق نادری است. روسندال می‌گوید: «احتمالا میمون به واسطه آب‌و‌هوای خشک آتاکاما و به شکلی کاملا طبیعی مومیایی شده است. این صحرا دومین نقطه خشک روی زمین است. علاوه بر این تاکنون مدرکی دال بر اینکه حیوانات توسط تمدن‌های قدیمی آمریکای لاتین مومیایی می‌شده‌اند، به دست نیامده است. میمون‌ها در این دوره بخش قابل‌توجهی از تمدن آمریکا را به خود اختصاص داده‌اند. ابزارهای گوناگونی با الهام از آناتومی آنها ساخته‌شده و در مقبره‌های قدیمی قرار داده‌شده است. احتمالا میمون‌ها در این دوران مانند حیوانات خانگی نگهداری می‌شده‌اند».
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.