آنجلینا! اگر به ایران رفتی گز نخور!

سرکار علیه خواهر آنجلینا جولی!
شنیدم که دیروز حضرت علیه از اردوگاه آلتین اوزو در منطقه ختای ترکیه که در آن چند صد پناهنده سوری نگهداری می شوند، بازدید کردی و احتمالا غیر از عکس گرفتن در آنجا قرار است به عنوان همکار سازمان ملل از این وضعیت به آن سازمان گزارش بدهی. اینجانب، به عنوان یکی از ایرانیانی که هم در داخل ایران تجربه روزنامه نگاری داشته و حالا هم به کارم ادامه می دهم و هم طبق معمول روزنامه نگاران ایرانی مدتی را در زندان گذراندم، از آن خواهر گرامی دعوت می کنم که سر راه تان از سوریه و ترکیه سری به ایران بزنی و از زندانهای ایران هم بازدید کنی. برای راهنمایی بیشتر برخی موارد احتیاطی و نکات مهم را در جریان بازدید مورد توجه قرار دهی:


گز نخور
وقتی ایران بروی برایت گز اصفهان می آورند، مواظب باش آن را نخوری، چون مجبور می شوی با آن چای بخوری، هنوز چای نخورده برایت یک قاب خاتم می آورند، آن را اگر نگیری از دستت ناراحت می شوند، اگر بگیری، به تو یک فرش دستباف می دهند، مایکل مور فرش دستباف را گرفت، الآن چند سال است خبری از او نیست. فرش دستباف را گرفتی تو را به اصفهان می برند، آنجا از همه چیز خوشت می آید، بعد موقع برگشتن تو را سر قبر آیت الله خمینی می برند، آنجا نمی توانی هیچ حرفی بزنی. آنجا بیست تا بازیگر خوش قیافه مرد و زن سراغت می آیند و قبل از اینکه تعجب کنی بازیگران ایرانی سر قبر آیت الله چه می کنند، تو را به ملاقات رئیس جمهور می برند. رئیس جمهور برای مردانی که همراهت هست و برای براد پیت کت و شلوار سفارش می دهد، و برای خودت پنجاه تا روسری، از آنجا تو را به دیدار آیت الله خامنه ای می برند و او اول با تو سلام و احوالپرسی می کند و به محض اینکه دوربین ها روشن شود به خودت و جد و آبادت و کشورت و هالیوود و همه توهین می کند، بعد تو را به فرودگاه می برند و در حالی که نصف هواپیما پر از سوغاتی است تو را با هواپیمای اختصاصی تا در خانه ات می رسانند، تنها چیزی که نخواهی دید، زندانیانی است که در زندانهای ایران هستند، پس مواظب باش هر چه می خوری گز نخوری.

با هیچ وزیری ملاقات نکن
به محض اینکه وارد بشوی، اگر گز نخورده باشی، حتما به تو خواهند گفت که برای دیدن زندانیان لازم است با یکی از وزرا ملاقات کنی. برای اینکه با آن وزیر ملاقات کنی، باید روسری مناسب بپوشی، ولی چون روسری به تی شرت و شلوار مشکی ات نمی آید، باید مانتو هم بپوشی. اگر مانتو و روسری را پوشیدی، وزیر وارد می شود. قبل از اینکه یک کلمه با او حرف بزنی، ببین هنوز وزیر هست یا نه، چون معلوم نیست کسی که نیم ساعت قبل وزیر بود، در لحظه ملاقات هنوز وزیر باشد. از آن مهم تر، معلوم نیست که وقتی ملاقاتت تمام شد، و می خواستی برگردی، بخاطر ملاقات با تو از کار برکنار شده باشد یا نه. اصلا ممکن است در همان لحظه ای که داری با وزیر ملاقات می کنی دولت برکنار شده باشد. به همین دلیل اصلا با وزرا ملاقات نکن. در مورد مجلس هم احتیاط کن. مجلس فعلا در حال تمام شدن است، معلوم نیست اگر تو با نمایندگان مجلس ملاقات کنی، آنها خواستار اعدام تو بشوند یا از تو بخاطر اینکه مسلمان شده ای قدردانی کنند. حتما می خواهی بگویی که تو مسلمان نشده ای. این را من و تو می دانیم، در ایران اول خبرش را منتشر می کنند و وقتی از ایران بیرون آمدی یک مصاحبه از تو منتشر می کنند به عنوان اینکه آنجلینا جولی مسلمان شده و اسمش را زهرا جولایی گذاشته. مهم نیست که تو اعلام کنی که این مصاحبه را انجام ندادی، آنها ثابت خواهند کرد انجام دادی. فقط از آن روز به بعد مردم ایران هیچکدام از فیلمهایت را نخواهند دید. پس با هیچ وزیری ملاقات نکن.

شلوارت را توی چکمه ات نگذار
آنجلینا جان! بارها شنیده ام که به کشورهای اسلامی رفتی و اسم یکی از دخترهایت هم زهراست، خدا برایت نگهش دارد. لابد می دانی حجاب در اسلام چیست. اما اشتباه نکن، حجاب در ایران آن چیزی نیست که در اسلام است. در ایران لازم نیست موهایت را پنهان کنی، می توانی یک روسری کوچک سرت بگذاری، یا اصلا همان را هم برداری، یا حتی با لباس شب باشی، اگر با رهبر ایران ملاقات کنی و یک کلمه بگوئی که شما مرد باشعوری هستید، حجابت کامل است، اما اگر بگوئی من می خواهم زندانیان را ببینم، حتی اگر چادر عربی و پوشیه هم داشته باشی، حجابت ایراد دارد. می توانی شلوار لی بپوشی، می توانی چکمه بپوشی، می توانی یک بلوز بلند بپوشی که شبیه مانتو باشد، اما چکمه ات را توی شلوار نگذار. این کار خیلی خطرناک است. پلیس امنیتی ایران هر وقت زنی را ببیند که چکمه اش توی شلوارش است، تحریک می شود. حتی اگر همه لباس هایت را هم دربیاوری ممکن است تحریک نشود، ولی چکمه یک چیز دیگری است. فکر نکن که همه نیروهای امنیتی و پلیس مذهبی ایران فتیش هستند و با چکمه تحریک می شوند، نه، موضوع این نیست. موضوع این است که شلوار لی نباید داخل چکمه باشد، بقیه چیزها ایراد ندارد.

کهریزک نرو
آنجلینای عزیز! ممکن است بخواهند برای ملاقات با زندانیان تو را به جایی به نام کهریزک ببرند. تا این اسم را شنیدی فورا فرار کن. از من گفتن بود، نروی بگوئی کاش کسی به من گفته بود. این خط این هم نشان. چه نام سردار رادان آمد، بهرام نه، یک رادان دیگر، چه اگر چشمت به آفتابه قرمز افتاد، چه اگر دیدی داری به جایی می روی که اطرافش بیابان است، مقاومت کن و نرو. فکر نکن می روم و بعدا چیزهایی را که دیدم می گویم، خیلی ها رفتند، بعدا آزاد شدند، الآن چند نفر شان سالهاست در آمریکا هستند، جرات حرف زدن ندارند. تو هم که یک شوهر داری و دویست تا بچه، به فکر آنها باش. فقط بگو می خواهم زندان اوین را ببینم.

گناهکار یا بی گناه
آنجلینا جان! یک نکته مهم را باید در مورد ایران بدانی. در ایران هر کسی را که خودش را مجرم می داند، آزاد می کنند و هر کسی را که بی گناه است زندانی می کنند. به همین دلیل تو اگر خواستی با زندانیان ملاقات کنی، نباید بگوئی که من می خواهم با کسانی که از نظر حکومت مجرم هستند، ملاقات کنم. باید بگویی من می خواهم با کسانی که هیچ جرمی ندارند ملاقات کنم. در آن صورت ممکن است بتوانی با آنها ملاقات کنی.

تنهایی جایی نرو
یکی از نکات احتیاطی که باید در ایران در نظر بگیری این است که تنهایی جایی نروی، مهم نیست آنجا زندان اوین باشد یا یک شهر بزرگ باشد، یا یک روستای کوچک. حتی اگر براد پیت هم همراهت بود، باز هم فایده ندارد. چون ممکن است دست و پای او را ببندند و به تو و زنانی که همراه تو هستند تجاوز کنند. اگر در چنین وضعی گیر کردی بلافاصله یکی از این دو جمله را فریاد بزن؛ یا بگو " مرگ بر دیکتاتور" یا بگو " یا حسین میرحسین" هر کدام را با صدای بلند به فارسی بگویی فورا وزارت اطلاعات در عرض نیم دقیقه پیدا می شود و تو را دستگیر می کند. البته بعد از آن به عنوان جاسوس محاکمه می شوی، ولی هر چه باشد از تجاوز دسته جمعی بهتر است. البته کسانی که تو را دستگیر می کنند، با کسانی که تجاوز می کنند، خیلی فرق ندارند، ولی وقتی یک جاسوس پیدا کردند، تو را زندانی می کنند، بعد به یک زن دیگری که جاسوس نیست تجاوز می کنند.

آنجلینای عزیز!
خیلی ممنونم که لطف می کنی و به زندان اوین می روی تا از زندانیانی که آنجا هستند گزارشی برای سازمان ملل تهیه کنی، ولی نکاتی را که گفتم هرگز فراموش نکن. بخصوص گز. در هیچ حالتی گز نخور

نوشته شده توسط ابراهیم نبوی