یادداشت ویژه :ایویچ به فوتبال خدابیامرز ایران پیوست!
نیما حکمتی
1- عابدزاده داشت کفتر اهدایی تماشاگران را از زمین جمع می‌کرد و تماشاگران درباره‌ی راه رفتن و پای خراب‌ش صحبت می‌کردند. بازی تمام شده بود و دو-صفر به مجارستان باخته بودیم. حالا کفتربازهای سکونشین درباره‌ی بی‌عرضه‌گی پیرمردی حرف می‌زدند که تازه به فوتبال ایران آمده بود.
2- آن زمان دو روزنامه‌ی ورزشی بیش‌تر نبود. این جمله به عنوان پیش‌وند، نه خوش‌بختانه دارد و نه متاسفانه. چون قدرت تخریبی همان دو روزنامه، به اندازه‌ی بیست و چند روزنامه‌ی فعلی بود. روزنامه‌ی تحلیل‌گرا وظیفه‌ی تمسخر تمرینات در سالن ایویچ را داشت و روزنامه‌ی خبرهای زرد، اخبار اختلافات واقعی یا تخیلی را پوشش می‌داد.
3- وقتی ایویچ رفت و آن مدیر فنی عجیب و محبوب روزنامه‌ی تحلیل‌گرا آمد، بهترین تحلیل را یک روحانی ِ به طور طبیعی غیرفوتبالی کرد. فرمود: مربی غربی بود، هفت گل خوردیم؛ ایرانی آمد، چهار گل زدیم! دوستان تحلیل‌گرای آن روزنامه و پدرخوانده‌ی‌شان دیگر وقت تحلیل در روزنامه و بررسی تمرینات دمده و کهنه‌ی ایویچ و مدرنتیه‌ی جلال طالبی را نداشتند. مشغول چیدن ترکیب تیم و تعیین استراتژی‌های دیگر بودند.
4- ایویچ مثل خیلی‌های دیگر از فوتبال ایران دفع شد. خیلی‌ها اما هنوز در فوتبال مانده‌اند. خیلی‌ها به این فوتبال اضافه شده‌اند. از جمله‌ی شاگرد مکتب کوتاه مدت ایویچ که امروز در باب بزرگی‌اش می‌گویند و لااقل یاد نگارنده نیست که در زمان حکم‌رانی جلال طالبی از این حرف‌ها زده باشند.
5- ایویچ هیچ تاثیری در فوتبال ایران نداشت جز این‌که جلال طالبی هم جام‌جهانی را با یک برد تجربه کند و جز این‌که حمید استیلی در آن زمان قهرمان ملی بشود و دایی و باقری و عزیزی و دیگران مشتریان چرب‌تری پیدا کنند. مشکل از قدرت تاثیرگذاری ایویچ نبود. فوتبال ایران و آدم‌های‌ش تحت تاثیر هیچ بنی‌بشر سالمی قرار نمی‌گیرند.
6-حالا بازی‌کنان آن تیم‌ملی که جمله‌گی از بزرگی ایویچ و تمرینات مدرن‌ش می‌گویند، سن و سالی گذارنده‌اند، فربه و سفیدمو و کم‌نفس شده‌اند و از وسط زمین به گوشه آمده‌اند. آن‌ها که از مدرنیته‌ی ایویچ می‌گویند، وام‌دار کدام میراث او هستند؟ حمید استیلی امسال قرار است آموزه‌های ایویچ را در پرسپولیس پیاده کند؟ یا علی دایی پارسال این‌کار را کرد؟ افشین پیروانی، رضا شاهرودی و محمد خاک‌پور در استیل آذین این کار را انجام دادند؟ منصوریان در تیم امید؟ یا مرد هزار تیم فوتبال ایران آقای خداداد عزیزی؟
7-بهتر است خودمان را گول نزنیم. ما هم آن زمان که ایویچ بالای سر تیم‌ملی‌مان بود یا جزء همان کفتربازهای سکونشین بودیم که برای پیرمرد جوک می‌ساختند و شیشکی می‌بستند یا دل‌مان به پیروزی بزرگ و سلح‌شورانه برابر آمریکا خوش بود و قهرمان ملی‌مان حمید استیلی بود. وضعیت امروز فوتبال‌مان، نتیجه‌ی رفتار دیروزی ماست. کسانی که بین ایویچ و جلال طالبی تمیز قائل نیستند، کسانی که ایویچ برای‌شان پیرمردی زهوار در رفته است و حمید استیلی قهرمان، لایق همین فوتبالی هستند که شاهدش هستیم.
9- فوتبال ایران باید سر مزار خودش گریه کند، نه بر سر مقبره‌ی ایویچ. فوتبالی که از ایویچ هیچ یاد نگرفت و محصول شاگردان‌ش چیزی نبود جز کتک زدن خبرنگار، سبزی‌فروش خواندن تومباکویچ، حرص زدن برای پول قراردادی که منجر به حذف تیم‌ملی شد و فوجی از تیم‌های شکست خورده و بازنده و بی‌تماشاگر؛ از تیم‌ملی بزرگ‌سالان بگیرید تا پرسپولیس سه فصل اخیر تا استیل‌آذین و ابومسلم و تیم امید.
10-به مربیان برنده‌ی فوتبال امروز ایران نگاه کنید؟ آن‌ها شاگردان و وام‌داران چه کسانی بودند و هستند؟ شاگردان پروین و پورحیدری و حشمت مهاجرانی. برای شاگردان کم‌هوش، متمرد و پرخاش‌جوی فوتبال ایران آن‌ها معلمان بهتری بودند.
11-ایویچ برای فوتبال ما خیلی وقت است که درگذشته است. کیروش هم مربی مدرن و فهیم و کاربلدی‌ست. او را هم خدا رحمت کند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.