توضیح: شعر قناری گفت را شاملو در سال 1373 سرود. به روایت آیدا همسرش، پنج سال بعد زنده یاد هوشنگ گلشیری و همسرش فرزانه طاهری با دوستان اعضای هیات تحریریه ی "کارنامه" می روند به دیدار شاملو. وقتی شعر "قناری گفت" خوانده می شود، گلشیری مبهوت می ماند. شاملو هم بالای شعر می نویسد:به هوشنگ گلشیری
قناری گفت...
قناری گفت: - کره ی ما
کره ی قفس ها با میله های زرین و چینه دان چینی.
ماهی سرخ سر سفره ی هفت سین اش به محیطی تعبیر کرد
که هر بهار
متولد می شود.
کرکس گفت:- سیاره ی من
سیاره ی بی همتایی که در آن
مرگ
مائده می آفریند.
کوسه گفت: - زمین
سفره ی برکت خیز اقیانوس ها.
انسان سخنی نگفت
تنها او بود که جامه به تن داشت
و آستینش از اشک پر بود.
احمد شاملو - دفتر شعر در آستانه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.